Heimilisblaðið - 01.07.1964, Síða 20

KOFI TÖMASAR FRÆNDA
eftir Harriet Beecher Stowe, endursögd í myndum

! ÍraíFi,
'Á
-~i?&77*yír~\sí1//MR
Copyrighl P. i. B. Bon 6 Copenhogoo
44. Tómasi vegnaði æ betur hjá Claire. Honum til
mikillar hryggðar eyddi húsbóndi hans lífinu við sukk
og svall, en frú Claire var kona ímyndunarveik og
sérsinna, sem ekki veitti manni sinum neinn félags-
skap, heldur lét berja þræla sína með svipum. Dóttir
þeirra hjóna var hins vegar í góðum höndum þar sem
Tómas var. Hún var jafnan reiðubúin að aðstoða hann
við að skrifa heim til konu sinnar og barnanna í
Kentucky.
45. Á búgarði Shelbys hafði enn ekki árað svo vel,
að hann gæti keypt Tómas aftur. Honum hafði borizt
bréf, og hann vissi, að Tómasi leið bærilega. Þá hugs-
aði Shelby sem svo, að hann gæti kvænzt aftur, þar
47. Lát Evu litlu gjörbreytti lífsvenjum föður hennar.
Honum var mikil fróun í því að ræða um hana við
Tómas, og fann hughreystingu í bjargfastri trú Tómas-
ar á upprisu og eilíft líf. Eva hafði oft og iðulega beðið
föður sinn um að veita Tómasi frelsið, en hann hafði
enn ekki látið verða af því að skrifa lausnarbréf hans.
Svo var það kvöld eitt, að hann hafði ætlað að skilja
sundur tvo menn, sem voru að slást, að hann var.V
fyrir hnífstungu og var borinn heim nær dauða en lífi.
sem hann væri niður kominn, og annar þræll gæti
flutzt í hið fyrra hús hans. En kona Shelbys bannaði
manni sínum að hugsa þannig. Hún sagði, aö standa
yrði við það loforð að ná Tómasi heim aftur, og sonui'
þeirra yrði að skrifa honum hughreystandi bréf.
46. Tómas, sem fékk nú bréf í fyrsta skipti á æv-
inni, varð svo himinlifandi, að hann vildi láta ramwa
það inn. Annars olli það honum stórri sorg, að augna-
yndið hans hún Eva litla fékk einhvern tærandi sjúk"
dóm og dó. Hið þeldökka þjónustulið heimilisins tók
þátt í sorg hans, því að litla stúlkan hafði alltaf haft
mikla samúð með ömurlegu hlutskipti þessa fólks, og
hún var í þess augum eins og lífvera af guðaættuW-
48. Nú runnu upp erfiðir tímar fyrir Tómas og
annað þjónustulið heimilisins. Húsbóndinn lézt af sár"
um sínum. Ekkja hans taldi þeldökka menn ekki ann*
að en vinnudýr. Árangurslaust var henni tjáð,
maður hennar hefði heitið því að veita Tómasi frels1
— en, nei, slikt kom ekki til mála! Til þess fannst
henni hann of dýrmætur sem þræll, og í annað skipt'
varð hann nú að þola það að verða fluttur á þrælá'
uppboð ásamt öðrum föngum.