Heimilisblaðið - 01.07.1964, Síða 21

9' f'i'ælauppboöið í New Orleans var þó ekki eins
á að sjá og ætla mætti. Þrælakaupmaðurinn
',&r það hygginn, að hann lét uppboðið fara fram á
. ^ulega „mannúðlegan" hátt. Til þess að koma þeim
' g°tt verð, lét hann ala þá vel áður en uppboðið fór
,ratíl> auk þess sem leikin var fyrir þá tónlist, svo
eir vseru ekki súrir á svipinn framan í væntanlegum
aúpendum. En ef slíkt dugði ekki til, var svipan
Iatin ráða.
50. Þarna var um að ræða mikiö úrval, allt frá kol-
svörtum negrum til mjög ljósra kynblendinga; konur
og börn á öllum aldri. Enginn lét sig skipta, hvers
konar örlög biðu þessa vesalings fólks. Tómas var
eftirvæntingarfullur — ekki aðeins vegna þess sem
beið hans sjálfs, heldur einnig vegna mæðgna einna,
sem báðu þess svo innilega, að þær mættu verða sam-
an áfram.
þre SV° rann UPP uppboðsdagurinn. Kaupendumir
a erigdu sér að þeim, sem til sölu voru, þreifað var
jlvV°^Vum °g útlimum þrælanna, skoðað upp í þá —
Bet°rt Þeir gætu tuggið þá fæðu, sem þrælum var
VaraS' Þelr voru látnir hoppa og hlaupa. En engum
^ hugsað út í það, hvort þessir vesalingar ættu
e nSja og venzlamenn eða bæru heimþrá í barmi —
litefar hefðu sál eins og annað fólk; enginn tók til-
1 111 slíks.
52. Svo byrjaði orrustan. Lágvaxinn, dökkleitur og
fráhrindandi bómullarekru-eigandi tryggði sér kaup
á Tómasi. Sá hét Legres. Móðui' ungu stúlkunnar
keypti maður nokkur, sem einnig reyndi að ná í dótt-
urina — en árangurslaust. Unga stúlkan var fögur,
og tilboðin hækkuðu í sífellu. Að lokum lenti hún hjá
hinum illilega Legres, sem spýtti um leið við íönn
mórauðu tóbaki og hafði þar með lokið kaupunum í
það sinn.