Heimilisblaðið - 01.07.1964, Qupperneq 40

Kalli og Palli hafa mikinn áhuga á tunglinu. „Það
er eitthvað svo spennandi þar uppi,“ segir Kalli, „og
í kvöld verður það svo nærri, að við getum ábyggilega
snert það, ef við förum upp á fjallstoppinn. Komdu,
Palli.“ En svo virðist sem máninn sé jafn fjarri þarna
uppi. „Það er sannarlega ergilegt eftir allt stritið við
að komast hingað upp,“ rymur Palli ergilega. „Nöldrari
getur þú verið,“ segir Kalli, „þetta hefur þó alls ^
verið til einskis, því vatnið hinum megin á fjallinU0g
alveg eins og máni, og það getum við þó snert.
svo hendast þeir niður fjallið, en þegar birnirnir 1
nálgast vatnið, dregur ský fyrir mánann og
„mánarnir" hverfa. Og Kalli og Palli eru sammála 11
að það sé ekki hægt að treysta á þennan mána.
Sóiin skín og sjórinn er hlýr. Kalli og Palli halda
niður til strandarinnar með baðfötin sín og sigla
hreyknir út á hið bláa haf. „Þetta er vissulega eitt-
hvað annað en að vera heima og gera hreint og þvo
upp, ha, Palli!" „Satt segir þú,“ anzar Palli. Allt er
svo friðsamlegt. Birnirnir tveir geta ekki vitað, að
sverðfiskurinn er í slæmu skapi einmitt í dag. „Ha,“
hugsar hann meinfýsinn, „þarna koma Kalli og Palli
á gúmmídýnunni sinni. Það er tilvalið." Og allt í eib'*
byrja bangsarnir að sökkva. „Hér er djúpt, bara ®
þetta fari ekki illa,“ hugsa þeir kvíðandi. Sem betu
fer eru þarna tveir vingjarnlegir selir í námund^
„Hæ, hvað erúð þið að gera hér niður á hafsbotni?
segja þeir, „við verðum víst að flytja ykkur heim aftnr'
Heimferðin er ekki ósvipuð og ferðin út á sjóinn, 0
það eru bangsarnir ánægöir með.