Heimilisblaðið - 01.12.1965, Qupperneq 39

„Sjáðu, Kalli, ég er búinn að ná í ferðatöskurn-
ar, nú förum við í ferðalag.“ ,,Já, það er ágætt,
en hvert eigum við að fara?“ segir Kalli. „Já,
það er nú það, ég hef alveg gleymt að athuga
það. En það er létt að ráða fram úr því. Þú bind-
ur fyrir augun á mér, og ég geng yfir að landa-
kortinu og set fingurinn við þann stað, sem við
förum til. „Það verður spennandi að sjá hvar það
verður,“ segir Kalli, þótt hann vilji helzt vera
heima og hafa það rólegt. Með bindið fyrir aug-
unum gengur Palli að landakortinu og leggur
fingurinn á það. „Hvert förum við?“ hrópar hann
um leið og hann rífur bindið frá augunum. En
þá kom i ljós að hann hafði sett fingurinn þar
sem þeir áttu heima. „Þú þarft nú ekki að vera
leiður yfir þessu, Palli, því alltaf er bezt að vera
heima,“ segir Kalli.
Palli á svo annrikt við að smiða hús handa
skjaldbökunni, að hann tekur ekkert eftir glor-
hungruðum strútnum, sem stendur og étur nagl-
ana hans. Það var ekki fyrr en Kalli kom út að
strúturinn var stöðvaður. „Hvað vilt þú með nagl-
ana okkar, ræninginn þinn!“ hrópaði Palli og
hleypur á eftir strútnum. En strúturinn hleypur
hratt, svo það er erfitt að ná honum. Kalli finnur
þó ráð. Hann bindur stórt segulstál á reipi, sem
hann notar sem slöngvivað, og þar sem strútur-
inn er með magann fullan af nöglum, dregst
segulstálið að honum og festist við hann. „Hókus
pókus, nú ert þú á okkar valdi", segir Kalli. —
Og nú verður strúturinn að spýta út úr sér nögl-
unum. Skjaldbakan stendur og telur þá, svo að
Palli má vera viss um að hann fær þá alla aftur
með t.ölu.