Heimilisblaðið - 01.07.1968, Blaðsíða 15

SUin nm neitt óheiðarlegt, var fullkomlega
skiljanleg Jteim sem voru í einhverjum vanda,
0j= fru Egypte taldist svo til, að auglýsing
or'ðræðu hennar yrði þegar allt kæmi til alls
su ódýrasta og áhrifamesta.
En til þess að slík ókeypis-auglýsing yrði
sein áhrifaríkust, og það sem fyrst, þurfti
Uu °ð geta vitnað um ótvíræða hæfileika
Slna syo að um munaði. Svo hliðholl voru
°rlögin henni, að tækifærið bauðst fyrr en
hana grunaði.
Ráðsett og heiðarleg ávaxtasölukona á
‘orni líue Basse og Rue Soligny hafði orðið
Jrn- því að verða yfir sig ástfangin; þessi
atíæta kona liafði útvalið húsamálara nokk-
llrn, Paseal Gerbier að nafni, myndarlegasta
lntinn, en hálfgerða rolu og ómenni.
Eftir að hann var tekinn að njóta góðs
a ávaxtasölu konunnar, lét hann allt starf
° ^úsamálun lönd og leið, undir því yfir-
við11*' ^ann lkvrfti hjálpa lconu sinni
verzlunina, en reyndar eyddi hann lengst-
ins <Una ' setlu’ a öldrykkjuknæpum bæjar-
ÍJo&ar ár var liðið, hafði hagur ávaxtasölu-
^onunnar rýrnað svo, að hún neyddist til
nætta að láta mann sinn hafa vasapen-
611 af Þessu spruttu hinar megnustu
eiiur þeirra í millum.
‘ a myndarmaður Pascal, sem stóð uppi
asnPeningahms einn góðan veðurdag og
lep a® aniíl 0I-ð í eyra frá konu sinni fyrir
1 °8' slóðaskap, varð sár og reiður — og
burt af heimilinu.
að /SSl atburður átti sér stað daginn eftir
1,1 Pougeard settist að í Saint-Plorentin-
SUr-Enre.
siin e"UngS frn ®erÍ3ier, sem elskaði mann
ko ■ 1 ranninui takmarkalaust, var yfir sig
k0-n„af örvæntingu. Hún fékk nágranna-
o ...Slna til að annast fyrir sig verzlunina,
stað<ignrtl saman leitaði hún á hverjum þeim
s , . Sein elsku Pascal hennar var vanur að
uia fli að slökkva þorsta sinn. En sá ágæti
fr'1 fn’.. Sem aiitaf fékk viðvörun í tæka tíð
UA eio!?um sínum, var með öllu ófinnanleg-
vað sem hún leitaði hans.
að p ioiíllm komst hún að þeirri niðurstöðu,
Uui asc'al hlyti að hafa farið burt úr bæn-
jj, atlnski til Parísar, jafnvel til útlanda.
þ0i Un var óhuggandi, en engu varð um
a > °g hún varð að bíta í hið súra epli
grátandi og kveinandi. En þá var það sem
hiin ralc augun í auglýsinguna í bæjarblað-
inu þess efnis, að frú Egypte í Rue Au Be-
urre númer tuttugu og tvö veitti upplýsingar
urn hvað sem vœri.
Frú Gerbier lokaði höndlun sinni strax á
stundinni og hraðaði sér á staðinn.
Þarna var það einmitt, sem tilviljunin kom
spákonunni til hjálpar.
Gamla þjónustustúlkan hennar, sem var
eins konar lifandi fréttablað, hafði meðal
annars orðróms úr bæjarlífinu heyrt mikið
sltrafað um ólán ávaxtasölukonunnar. Og
bezt af öllu var, að hún hafði aflað sér
vitneskju um, að hinn fjallmyndarlegi Pas-
cal hélt til í hótelinu Kaupmangararnir þrír,
þar sem hann dró fram lífið með því að slá
sér út peninga einn daginn hér og annan
daginn þar. Þegar svo gamla þjónustustúlk-
an kom og tilkynnti liúsmóður sinni komu
fyrsta viðskiptavinarins, livíslaði hún að
lienni um leið:
„Það er híin frú Gerbier, ávaxtasölukon-
an sem maðurinn hjólp frá!“
Strax þegar frú Gerbier var komin inn lir
dyrunum, sagði hún andstutt og óþolinmóð:
„Ó, frú, þér hafið auglýst, að þér getið
gefið upplýsingar um allt . . . Eg grátbið
yður ... að segja mér ... segja mér . ..“
Frú Egypte rétti fram höndina til merkis
um, að konan segði ekki fleira.
„Fáið yður sæti, og segið mér fyrst, hvort
þér viljið fá uppslátt á spilum fyrir tíu
franka, hvort þér viljið fá stóran stjörnu-
uppslátt fyrir tuttugu franka, eða spádóm í
kaffikorg fyrir fjörutíu franka.“
Iíissa og ráðstola spurði konan lágt:
„Hvaða aðferð gefur réttasta svarið f ‘
„Að sjálfsögðu kaffikorgurinn. Bíðið and-
artak.“
Frúin hellti kaffiskolpi úr bolla á disk
og bað konuna um að blása þrívegis í korg-
inn sem eftir sat á botninum. Síðan greip
hún báðum höndum um gagnaugun, gaum-
gæfði korginn í bollanum og línur þær sem
kaffigutlið skildi eftir sig og mælti síðan
holri og hljómlausri röddu:
„Eg sé ... þér eruð kaupkona. Eg sé ...
hnapplauka ... gulrætur ... salat ... Þér
liljótið að verzla með ávexti . .. En verzl-
unin gengur ekki sem bezt.“
„Nei, því er nú verr, en ...“
^LISBLAÐIÐ
147