Heimilisblaðið - 01.07.1968, Blaðsíða 32

bætti hún við og varð glaðari í bragði, „skaltu
koma þér inn; allir bíða eftir því að bjóða
þig velkominn. Eg kem ekki með, því að ég
get það ekki. Ég verð að sinna Jill, og Niall
þarf að fara í skólann — og, hamingjan góða,
ég hef gleymt að gefa hænsnunum; það hef-
ur verið í svo mörgu að snúast! Hlakka til
að sjá þig aftur, elsku Nin, og ég vona að
þú lítir inn til okkar, ha? Þú veizt við liöf-
um alltaf gaman af að sjá þig, svo þú skalt
ekki bíða eftir því að þú verðir boðinn
liátíðlega, og þú þarft ekkert að vera að
hringja fyrirfram — bara komdu þegar þér
dettur í hug! Ég er viss um, að Jill hefur
gaman af að sjá þig, og ég vil að hún hitti
þig, því ég vona að þú hjálpir okkur til að
hafa ofan af fyrir henni. Finnst þér liún
ekki yndisleg stúlka V ‘
,,Jú,“ svaraði Ninian sannfærandi og
minntist um leið broshýra og vingjarnlega
svipmótsins. ,,Jú, Joss, það finnst mér. Ég
mun áreiðanlega þiggja heimboð þitt, og
þakka þér fyrir. Þúsund þakkir fyrir það
líka, að þú ólcst mér hingað. En mig langar
til, að þú komir sem snöggvast inn með mér,
viltu það ekkif ‘
En Jocelyn hristi höfuðið einbeitt. „Þakka
þér fyrir, Nin minn, en ég ofur einfaldlega
get ekki komið því við. Ég þarf svo mörgu að
sinna fyrir hádegið, að mig hryllir við því.
Ég verð bókstaflega að fljúga“. Síðan lét
hún efndir fylgja orðum og setti bílinn í
gang. Hún hvarf niður eftir malarveginum
með aðra höndina á lofti í kveðjuskyni.
Ninian gekk liægt upp tröppurnar á lieim-
ili sínu.
Elspeth gamla tók á móti honum. Hún var
eilítið hrukkóttari en hann mundi hana, en
móttökukveðja hennar var jafn stór og óað-
skiljanlegur hluti af Guise-óðali og amma
hans. Hann faðmaði hana að sér, og hún
klappaði honum innilega og vissi ekki livort
heldur hún átti að hlæja eða gráta.
„Ó, elsku Ninian, það er svo gott að fá
að sjá þig, svo sannarlega! Það var Guðs
vilji, að þú fengir að lifa áfram hjá okkur,
og þökk sé honum fyrir það, að þú ert kom-
inn heim heill á húfi eftir öll þessi ár. Við
liöfum ekki ráðið okkur fyrir kæti, síðan
við fréttum að þú hefðir fundizt. Húsfrúin
gamla var yfir sig glöð, get ég sagt þér, og
hún hefur gefið þau fyrirmæli, að þú farir
á hennar fund þegar í stað. En ..Hún
þagnaði, til þess að kasta mæðinni. „Ég þyk-
ist vita, að þú sért þreyttur, og þar að auki
svangur. Hvernig væri, að þú fengir þér
bað fyrst og skiptir um föt, áður en þu
gengur á fund frúarinnar. Ég hef allt til
reiðu, fötin þín hanga uppi í gamla her-
berginu þínu, og ég gæti fært þér mat upp
á bakka, ef þig langar í eitthvert snarl til
bráðabirgða.“
Ninian brosti til hennar. „Ég hef snætt
morgunverð, Elspeth, hjá frú Forquher. Bn
varðandi bað — þá er það alveg ] jómanch
hugmynd.' ‘
„Og smá kaffisopa, ha?“ spurði Elspeth
aftur. „Þér þótti þó kaffið gott hér áður fyrr,
var það ekki?“
Hann kinkaði kolli. „Jú, það þótti mér-
En hvað um hana ömmu, ætti ég ekki að liitta
hana fyrst af öllu, ef hún bíður eftir mér?‘
Vingjarnlegur svipur Elsepthar dofnaði
eilítið. „Þú hefur nægan tíma, Ninian, og
amma þín er rétt nýkomin á fætur; ég var
að fara inn með morgunmatinn hennar.
hún er farin að eldast, skilurðu, og er ekk1
upp á marga fiska. Hún hefur ekki gott af
því að komast í of mikinn liugaræsing, og ég
vil að hún borði matinn sinn í næði áður en
hún sér þig. I gærkvöldi ... frú Farquhar
hefur máski sagt þér þetta varðandi ungu
húsfriina ... hana Cathrine ?‘ ‘
„Já, hún sagði mér af því,“ viðurkenndi
Ninian. Þetta var það fyrsta sem Elspeth
hafði minnzt á brottför Cathrine, og Ninian
sá, að þetta hafði slæm áhrif á liana. En hún
hélt áfram og forðaðist að gefa nokkra skýr'
ingu: „Það hefur vakið óróleika hjá gönú'1
frúnni, meira en lítinn. Hún fékk eitt af til'
fellum sínum, og ég varð að láta sækja læknn
Hann lét hana fá svefnmeðal og bað nug
um að láta liana njóta þeirrar hvíldar sem
hægt væri, að minnsta kosti í nokkra daga.
„En bróðir minn?“ spurði Ninian. Elspeth
gamla, sem gekk á undan honum í áttina að
lierbergisdyrum hans, sneri sér við og leh
á hann: „Húsherrann ...“ Svo flýtti hún
sér að leiðrétta sig: „Það er að segja liann
Andrew, hann var ekki lieima. Og gamla frU'
in fyrirskipaði, að ég segði honum ekkeH
um þetta. Ég get hugsað mér, að hún ffitl1
sér að segja honum það sjálf.“ Fölleit aug11
gömlu konunnar urðu óróleg, og hún forð-
164
HEIMILISBLAKl5