Heimilisblaðið - 01.07.1968, Blaðsíða 16

„Grípið ekki fram í fyrir mér ... Ég sé
... mann ... flóttamann, léttúðugan nokkuð
... já! ... Það er maðurinn yðar. Hann
kefur farið frá yður!“
„Það er alveg dagsatt!11 hrópaði ávaxta-
sölukonan grallaralaus. „0, bara að þér gæt-
uð sagt mér ...“
„Iívar hann heldur til? Bíðið andartak,
þér megið ekki segja neitt ...“
Hún tók stækkunargler og grandskoðaði
korginn í bollanum með auknum áhuga.
„Það er eins og ég sjái ...“
„Br hann einsamall?“ sppurði ávaxtasölu-
lconan í ákefð.
„Nei. Bn eftir þessari hlægilegu bítlatízku
nú til dags get ég ekki séð hvort þetta er
strákur eða stelpa sem er þarna lijá hon-
um ...“
„Það er áreiðanlega stelpa.“
„Bn það má einu gilda, því ég sé, að mann-
inn yðar langar aftur að koma heim.“
„Hvenær? Hvenær?“ spurði frú Gerbier
málþola.
„Bráðlega A sunnudaginn eða mánudag-
inn ... já, nú sé ég það ... Það verður á
mánudaginn! Og ég get meira að segja sagt
yður klukkan hvað ... Hann kemur þegar
hana vantar kortér í sex.“
„Eruð þér alveg viss?“
Spánkonan reis úr sæti all-virðuleg og
mælti:
„Prú Egypte skjátlast aldrei.“
Þetta var sagt í svo sannfærandi og virðu-
legum tón, að andmæli komu ekki til greina.
„Afsakið, frú. Og ... er ... þetta allt sem
þér getið séð?“
„Hvað? Pinnst yður þetta ekki nóg?“
„Jú, svo sannarlega, frú,“ en bætti þó við
í hljóði: Bara að þetta sé þá rétt ..“ — •—
Sama kvöld og þessi einkasamræða hafði
átt sér stað lét frú Bougeard þjónustustúlku
sína fara á fund hins burthlaupna eiginmanns
á hótelið þar sem hann bjó og kalla hann á
sinn fund.
Þegar Pascal kom þangað varð fyrir hon-
um glæsileg eldri lcona, sem hóf mál sitt á
því að skamma hann fyrir að strjúka frá
konunni sinni og bauð honum síðan hundrað
franka greiðslu, ef hann vildi snúa heim til
hennar næstkomandi mánudag þegar klukk-
una vantaði kortér í sex.
Gerbier, sem í marga daga hafði varla haft
til hnífs og skeiðar, varð himinlifandi og
gelvk óðara að þessu tilboði.
Dagana þrjá sem liðu til mánudags tjáði
ávaxtxasölukonan öllum viðskiptavinum sín-
um hvað frú Bougeard hafði sagt henni, en
viðskiptavinirnir, sem fannst ýmislegt for-
vitnislegt í orðum spákonunnar, trúðu sarnt
alls ekki á það, að eiginmaðurinn myndi
nokkru sinni snúa heim aftur.
Svo þegar mánudagurinn rann upp og hinn
tiltekni tími nálgaðist, voru allar slaðurdrós-
ir hverfisins komnar á sína vaktpósta; sum-
ar voru í verzluninni sjálfri, en aðrar kunnu
ekki við að fara inn, heldur komu sér fyrir
í grenndinni svo þær gætu fylgzt með utan-
. frá.
Prú Gerbier hafði farið í sitt bezta stáss
til að taka virðulega á móti Pascal sínum-
Hún gekk eirðarlaus fram og aftur og reyndi
að afgreiða viðskiptavinina, án þess að hugsa
um það sem hún var að gera.
Eftirvæntingin hafði komizt í hápunkt,
þegar klukkan í kirkjuturninum sló kortéra- :
slagið fyrir sex. Skyldi Paseal láta sjá sig-
Öllum til undrunar birtist hann á sarnri
stundu.
Hressilegur í fasi og með bros á vör gekk
hann inn í verzlunina, jafn rólegur^og ef hann
hefði farið þaðan út fyrir tíu mínútum.
Konan hans, sem ljómaði öll af fögnuði,
kastaði sér um háls lionum og sagði, án
minnstu ásökunar, með tárin í augunum:
„Elsku Pascal, taktu af þér frakkann. Þn
verður að hjálpa mér til við að setja nýju
sendinguna af niðursuðudósunum upp í hill'
urnar.“
Eftir þennan spádómsárangur varð hin
nýja spákona yfirmáta virt og vinsæl meðal
bæjarbúa Orðrómurinn um snilld hennar
barst langt út fyrir Saint-Plorentin-sur-Eure-
En það er af þeim myndarlega manni PaS-
cal að segja, að hann hafði tekið miklun1
breytingum til hins betra á meðan hann var
að heiman. Hann tók nú að lijálpa kon'1
sinni við verzlunina að staðaldri, og friðm'
og ánægja ríkti á heimili ávaxtasölukonunnar-
Hann ljóstraði aldrei upp um bragðið seP
spákonan liafði beitt — og enginn fékk held-
ur að vita það, að stöku sinnum greiddi húa
honum „viðbótarverðlaun“ fyrir það að hafa
snúið aftur heim til konunnar — og fyör
að vera þar um kyrtt.
H E IM IL I S B L A Ð IP

148