Heimilisblaðið - 01.05.1977, Blaðsíða 5

af sömu tegund, fellur þetta blómryk af
honum af sjálfu sér, og þar með hefur
hann frjóvgað blómið.
Sum dýr eru litblind og sjá heiminn
umhverfis sig í svörtu, hvítu og gráu með
ýmsum tilbrigðum. En jafnvel litblindur
óvinur getur látið blekkjast af sérstökum
huliðshjúp, sem dregur úr útlínum eða af-
þær með öllu. Slanga, sem liggur
hreyfingarlaus í grasi, leynist þar oft í
krafti þess munsturs sem hún hefur á
bakinu. Netmunstur gíraffans og rákir
zebrahestsins gera það að verkum, að þessi
óýr sjást síður á savanna-sléttunum, jafn-
Vel ekki úr lítilli fjarlægð. Á sama hátt
5?eta lynghænur og akurhænur fallið alveg
í engið eða skóginn, sökum tilheyrandi
fjaðurhams.
Erfiðast er að leyna því, sem er kringl-
°tt, og þess vegna getur gætið auga vel
homið upp um þann, sem það hefur. En
þvottabjörninn hefur umhverfis augun
einskonar grímu dökkra hára, sem leiðir
athygijna frá Ijósopinu. Margir fuglar eru
^ð svört eða hvít strik „gegnum" aug-
Un> eða einhverskonar bletti umliverfis
þau, til að leyna kolsvörtum og starandi
augasteininum. Og sumir fiskar eru með
,,fölsk“ augu á sporðum, þannig að maður
er í vafa um, hvort þar er um raunveru-
leg augu að ræða eða ekki, sem sagt hvað
snýr fram eða aftur á fiskinum.
í náttúrunni finnast þess einnig dæmi,
að dýr, sem eru varnarlaus og umkomu-
laus frá náttúrunnar hendi, taka að stæla
önnur dýr í útliti og framkomu og geta
á þann hátt komizt undan óvinum sínum.
1 Danmörku er t. d. fiðrildi eitt, sem minn-
ir furðumikið á geitunga, en hefur alls
ekki eiturbrodd geitungans. Þar er einnig
blómfluga ein, sem varla er hægt að greina
frá hunangsflugu. Til að kóróna allt sam-
an verpir hún iðulega í hreiður hunangs-
flugunnar. Ýmsar meinlausar slöngur
njóta sömuleiðis góðs af því í lífsbaráttu
sinni að líkjast eiturslöngum.
Slíkir huliðshjálpar skipta þúsundum í
náttúrunnar ríki, en enginn skyldi ætla,
að þar ríki tilviljun ein. Þetta er bráð-
nauðsynlegur þáttur í lífsbaráttunni og
viðhaldi tegundanna.
SjóliSsforingi hafði fallið útbyrðis, en var bjargað
a einum af skipshöfninni.
Þegar sjóliðsforinginn hafði náð sér, sagði hann:
A hiorgun þakka ég þér lífgjöfina frammi fyrir
allri skipshöfninni
~~ 1 hamingjunnar bænum gerið það ekki herra,
Sa8ði sjómaðurinn. Ef þér gerið það, þá ganga þeir
ar hiér dauðum!
KeffvikingUr íeit á legsteininn sem á var letrað:
ei hvílir lögfræðingurinn og ágætismaðurinn Jón
onsson. — og hver skyldi hafa haldið, tautaði hann,
a tveir menn kæmust fyrir í svona lítilli gröf.
8
MaSurinn bálreiður: — Mér þættti gaman að vita
ers vegna guð skapaði ykkur konurnar svona fagr-
r °g heimskar.
Það skal ég segja þér, sagði kona hans blíðlega:
11 skapaði okkur fagrar til þess að þið elskuðuð
okkur og svona heimskar til þess að við gætum elskað
ykkur.
&
Sex unagr konur, sem bjuggu í sama húsi, urðu
ósáttar og þær leituðu réttvísinnar. Þegar þangað
kom rifust þær svo mikið að ekki heyrðist mannsins
mál. Að lokum barði dómarinn í borðið svo að frúm-
ar þögnuðu augnablik.
— Sú elzta talar fyrst.
Þær drógu sig allar í hlé.
Lafmóður Akurnesingur kom hlaupandi niður
bryggjuna, tók heljarmikið stökk og lenti á dekkinu
á Akraborginni, sem var um það bil þrjá metra frá
landi.
— Jæja, sagði hann um leið og hann stóð á fætur,
ég missti þó ekki af henni.
— Hvaða skelfingar læti eru þetta, maður, sagði
einn hásetinn, við erum að leggjast upp að.
HeIMILISBLAÐIÐ
77