Heimilisblaðið - 01.05.1977, Blaðsíða 26

Skógarhöggsmoðurinn, sem varð forseti
EFTIR N. MADSEN-VORGOD
Abraham gafst oft kostur á sem mála-
færslumanni að taka að sér málstað negr-
anna. Á ferðum sínum hafði hann fengið
ríka samúð með svertingjunum.
Eitt sinn kom til hans á skrifstofuna
svertingjakona. Hún og börn hennar höfðu
verið þrælar, en eigandi þeirra hafði gefið
þeim frelsi eftir að hann flutti til Illinois.
Sonur hennar, sem hélt nú að hann væri
frjáls maður, hafði skömmu síðar ferðast
með gufuskipi til New Orleans, „þræla-
borgarinnar" miklu. Þegar hann kom
þangað tók lögreglan hann og — seldi
hann.
Abraham Lincoln vorkenndi konunni og
varð gramur.
„Það eru skammarleg lög, sem leyfa
slíkt,“ hrópaði hann.
„Þú skalt fá son þinn aftur. Treystu
m.ér,“ sagði hann við negrakonuna.
En gegn áformum hans stóðu bæði lög-
in og yfirvöldin.
Þá lyfti Abraham upp hægri hendi sinni
og hrópaði:
„Með hjálp Guðs almáttugs skal mér
takast að fá negrann fluttan heim. Ann-
ars mun ég æsa upp alla íbúa Illinois,
þangað til ég hef fengið afnumin þessi
ranglátu lög.“
En vegna þess að ekki var nein önnur
lögleg leið, sendi Abe manni nokkrum í
New Orleanss skilaboð og bað hann að
kaupa negranum frelsi.
Á þenna hátt fékk móðirin son sinn
aftur.
Einu sinni henti það Lincoln, að verja
rangan málstað. Maðurinn, sem leitað
hafði hjálpar hans var ósannsögull svik-
ari. Fyrst í stað treysti Abe honum. En
98
málfærslumaður hins aðilans sýndi skýrt
og skorinort fram á, að í þessu máli hefðu
Abe og skjólstæðingur hans á röngu að
standa. En Abe var horfinn, þegar hann
átti að fara að verja málið fyrir dóm-
stólnum. Dómarinn gerði boð eftir hon-
um á gistihússið, þar sem hann bjó.
„Segið dómaranum," svaraði Abe, „að
ég hafi óhreinkað hendur mínar og ég sé
nú að þvo þær hreinar."
Við munum eftir Jack Armstrong og
vináttu þeirri sem þeir bundust, Abe og
hann. Hin góða kona Jacks hafði oft stag-
að í sokka Abes og bætt skyrtur hans. Á
meðan vaggaði hann barni hennar. Mörg
ár voru liðin. Jack var látinn. Barnið,
William, sem hann hafði vaggað litlu, var
nú orðin stórt og sterklegt ungmenni, sem
eyddi, því miður, tíma sínum og kröftum
í ofsa og ósiðlæti. Þegar hann var tuttugu
og tveggja ára var hann ákærður fyrir
morð. Nokkrir ungir menn höfðu setið
að sumli og spilað á spil. Þegar á nótt-
ina leið lentu þeir í áflogum og maður
var drepinn. Hann hét Metzgar.
William Armstrong var hnepptur í fang-
elsi og ákærður fyrir morðið. Hann sagð-
ist ekki hafa verið í þessum félagsskap
um nóttina og sór, að hann væri saklaus.
En hann gat þó ekki sannað hvar hann
hefði verið þessa nótt.
Útlitið var dökkt fyrir William. Helzt
leit út fyrir að hann yrði dæmdur til að
hengjast.
Móðir hans var örvingluð. En þá datt
henni í hug að hinn „góði og hjálpsami
Abe“ mundi geta og vilja hjálpa henni-
Hún ritaði honum bréf og tjáði honuru
sorg sína og kvíða og bað hann að bjarga
HEIMILISBLAÐIÚ
A