Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.07.1977, Blaðsíða 3

Heimilisblaðið - 01.07.1977, Blaðsíða 3
- Sá sterkasti - SAGA UM LAX Þetta var forkunnarfagur fiskur -—- sá ^Uegasti í allri torfunni, líkaminn gljáði Sem fágað silfur með bláum skugga eins °s' ''ósgreypt stál. Höfuðið var fagurbyggt; »herðastykkið“ þétt, ávalt og rennilegt aftur á sporð; uggarnir breiðir, hreistrið stirndi líkt og fágað; þannig kom hann utan úr hinum miklu höfum. h’etta var í djúpu vatni og kyrru, sem Var mettað rafgullnum bjarma. Það var eitt hinna norðlægu fljóta í New Bruns- 'Hek, þar sem vötnin jafnan eru tær og ^turinn skiptir frá rafgullnu til tópas- unnar áferðar. 1 strauminum miðjum v°ru sterkar og hrífandi rastir, en uppi bakkana var vatnið kyrrt og leiftr- <L1Ui’ yfír björtum og sendnum botni. öðr ir utan fíessi fallegi fiskur var umkringdur 11 m fískum af sömu tegund, sem komn- v°ru líkt og fylgdarlið ásamt honum ur hafstraumunum, og nú dormuðu eil Þarna í kyrru vatni og hvíldust, áður eri þeir legðu upp í hina erfiðu ferð langt P rneð f 1 j ótinu, gegn hinum þunga laumi þess. En í allri þessari stóru fiska- u var ekki einn einasti, sem gæti stað- Samjöfnuð við þennan fyrirliða, hvort ej? (iur Var að stærð og mætti, sundhraða in e^ai' ili:aóýrð, sem skartaði öllu litróf- 11 á töfrandi hreisturfleti hans. Áin sú arna, sem var kvísl út úr Norð- vestur-fljóti, var leigð út. Svo friðsælt sem umhverfi hennar var, þá var borguð fyrir hana mikil leiga því að hún hafði sömuleiðis orð fyrir að vera ein bezta laxá, og miklu var til kostað að hafa um hana strangan vörð. En þrátt fyrir öll boð og bönn og varðmenn, þá voru þeir ófáir laxaþjófarnir, sem snuðruðu uppi feng- sælustu staðina. Og laxarnir, sem höfðu safnað miklum kröftum úti á hinum gjöf- ulu miðum hafsins fundu fyrir miklum óróleika í blóðinu og gerðu sér síður en svo far um að leyna því, að þeir væru komnir. Þeir voru ekki fyrr komnir upp í ána en þeir tilkynntu komu sína með því að stökkva hástökk upp yfir vatns- borðið, gljáandi eins og elding í sólarbirt- unni ,og láta sig falla með þungu skvampi, sem ekki gat farið framhjá einu einasta fjandsamlegu eyra, í landi. Það leið heldur ekki á löngu áður en þessari ögrun þeirra var svarað. Við freyðandi lækjarós, sem brauzt út í ána til hægri frá fiskatorfunni, kom í ljós dökk og fim skepna, fjögur fet á lengd. Langur og tróúlega fimlegur skrokk- urinn, stuttir fæturnir og keilulagað stýr- ið, allt minnti þetta á sel. Hausinn var með stutta kjálka, augun mjög greindar-

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.