Heimilisblaðið - 01.07.1977, Blaðsíða 17

SKUGGINN
Framhaldssaga eftir George Owen Baxter
XVII.
Tom Converse frelsar Benn úr fangelsinu.
Að Joe Shriner var maður í orðsins
fyllstu merkingu, hafði Tom aldrei efast
llln, af því að fólk nefndi nafn hans ætíð
með svo miklum ótta. Og á andliti hans
°“' vaxtarlagi var auðséð, hvílíkt ógurlegt
^fl og harka bjó í honum. .
hað var stærilæti, grimmd og sjálfs-
fi'aust í svip hans þarna, sem hann stóð
a þrepum fangelsisins, þar sem hann var
hinn ógurlegi einvaldur. Carlton-fangelsið
°£ *ðsti maður þess líktust hvort öðru.
Ilæði voru þau jafn fráhrindandi. Sjálfs-
[raust Tom Converse virtist minnka við
P6ssa valdsmannlegu mynd, þó sagði und-
11 '’itundin honum, að Shriner mundi einn-
hnfa snögga bletti, sem hægt væri að
1Jtta á, þó líkaminn væri eins og úr járni.
minnsta kosti þýddi ekki að hika þessa
stundina. Tom varð að vera djarfur og
e*nbeittur, ef nokkuð átti að ávinnast.
Hann stökk af baki, hljóp upp þrepin og
staðnæmdist brosandi fyrir framan þenna
v°lduga
mann.
»Þér lítið út alveg eins og faðir minn
/®ti yður fyrir mér, hinum mikla Joe
rmer,“ sagði hann og reyndi að leggja
cl ta sína aðdáun í augnaráðið.
»Er það?“ sagði sheriffinn án þess svo
ikið sem að lina á nokkrum drætti í and-
iitinu.
»Hver ertu, mætti ég spyrja?“
er sonur Tom Campbell í Cray-
1'p. Eg ætla til Waterbury, og pabbi sagði,
^ mætti til með að koma hér við og
leilsa upp á Joe Shriner. „Hann er orð-
^HlMlL
ISBLAÐIÐ
inn mikill maður,“ sagði pabbi. „Þú verður
að mæta honum með virðuleik“.“
„Hm!“ glotti hinn óraskanlegi og lét
þessa viðurkenningu hverfa eins og dropa
í haf hégómagirndar sinnar. „Ef þú ætlar
til Waterbury, þá hefurðu farið meir en
lítið út af stefnunni.“
„Það hef ég,“ viðurkenndi Tom strax.
„En mér fannst það vera ómaksins vert,“
sagði hann með sínu undirgefna brosi.
„Það er fallegur hestur, sem þú ertmeð,“
sagði Joe Shriner.
„Við héldum fyrst, að þetta væri Skugg-
inn, sem væri að koma!“ heyrðist allt í einu
fyrir neðan dyraþrepin. Það var dreng-
urinn, sem hafði fylgt Tom, og langaði
til að vita, hvernig sheriffinn mundi taka
honum.
„Skugginn ...“ Það sljákkaði í Joe
Shriner. „Skugginn — í Carlton?“
Tom Converse sá, að fyrst núna hafði
þessum stóra manni dottið það í hug. Þrátt
fyrir það þótt honum stæði ógn af Shrin-
er, sá hann það, að hann var seinn að
hugsa og þurfti sinn tíma til að leggja
tvo við tvo og fá fjóra út. Svo Tom flýtti
sér að segja, þegar hann sá hið tortryggna
augnaráð, sem flaug frá honum til hests-
ins: „Það væri þó óhugsanlegt, að Skugg-
inn, þótt hugaður sé, hætti sér inn á land-
areign Joe Shriners!“
Sheriffinn kinkaði kolli og heppnaðist
að láta ekki of mikið á því bera, hve varið
honum þótti í þessa gullhamra. Hann sneri
höfðinu lítið eitt og horfði á Tom með því
augnaráði, sem hefði getað verið velvilj-
125