Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 7

7
ill efribekkinga, eins og þeir sambekk-
ingar niínir eru, sem bezt koma sér
á »æðri stöðum«, — en aldrei hefi
eg fundið eins sárt til einstæðings-
skapar mins eins og um nýliðin jól.
Eg þekki hér fáa, og enginn þekkir
mig. Reyndar var sumum skóla-
bræðrum mínum sjaldnar boðið en
mér; en þessi heimboð hérna í Reykja-
vík eru svo leiðinleg svéitadrengnum,
sem enga »hirðsiði« kann, en langar
heim.
Það voru ileiri réttir og meiri við-
höfn þar sem eg var núna á jólanótt-
ina, en heima, en samt leiddist mér
og óskaði eftir vængjum til að fljúga
beimleiðis yflr fjöllin háu. Heimþrá-
in, heim yflr fjöllin, var þá öllu sterk-
ari en útþráin að lieiman yfir fjöllin,
sem eg fann löngum til lieima. Grát-
ur var mér í hug en engin gleði, er
eg settist að spilum á jólanóttina eftir
snæðing, enda hefi eg öðru vanizt það
kvöld en spilum, — en hvað mundi
heldra fólkið, sem með mér var, hafa
hugsað, ef eg, »businn«, nýkominn
ofan úr afdölum, hefði skorizt úr
leik, að eg nú ekki tali um, ef eg
hefði farið að hafa orð á því, að