Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 16

16
franiar. — En um nóttina, þegar eg
hélt heimleiðis og tók yfirhöfn mina,
var myndin, sem eg hafði gefið henni
af mér, komin i vasa minn, og aftan
á hana skrifað með hennar hendi:
»Vertu sæll, og gleymdu mér«. ...
Síðan hefir hver stundin verið ann-
ari leiðinlegri, og verstar þó þær, er
eg hefi verið í heimboðum, og orðið
að þykjast kátur og »skemla mér á-
gætlega«, með söknuð og harm í
grátnu hjarta.------Er nú svo komið,
að eg hefi fengið hjartanlega óbeit á
þessum svokölluðu jólaskemtunum
unga fólksins hér í bænum. Þær eru
alloft ekki til annars en venja fólk á
daður og »endursvíkjandi svikaleiki«,
sem eitra aftur líf þeirra, er nokkrar
góðar hugsjónir hafa. —
Það er hjákátlegt, að preslarnir skuli
vera að tala um »heilaga jólagleði«
og kenna þenna ralltíma við mann-
kynsfrelsarann.
Mér er sem eg sæi fátið á fólkinu,
bæði mér og öðrum, ef Kristur kæmi
sýnilega inn í einhvern salinn eða
stofuna, þar sem verið er að eta og
drekka, spila og daðra — honum til
lofs og dýrðar. Annars ferst mér