Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Qupperneq 20

20
Enginn var prestur á fundinum og
fáir guðfræðisnemendur, og varð eg
því feginn, því að eg hefi frá barn-
æsku borið einliverja — líklega íslenzka
— tortrygni til trúar þeirra inanna.
— Ungur læknir hélt stutta ræðu
»um jólagleðina«, og á eftir var talað
saman um trúarefni og sálmar sungnir.
Áður en menn skildu, háðu llestallir
viðstaddir upphátt mjög stnttar hænir.
Krupu allir meðan bænirnar voru
fluttar, nema eg og 2, sem hjá mér
sátu, og held eg að þeir hafi setið
mín vegna, til þess að eg skyldi ekki
finna of mjög til hvað siðir þeirra
væru frábrugðnir mínum siðum. —
En samt fann eg allra bezt til þess,
á meðan á bænagjörðinni stóð, hvað
eg var þeim ólíkur, og hvað eg var
fátækur í samanburði við þá. —
Reyndar var mér næsl skapi að kalla
allan þenna trúaráhuga lóma ímynd-
un. En mér duldisl ekki, að það var
þó »ímyndun«, sem veitti þeim gleði.
— Jafnframt komu mér í hug bæn-
irnar hennar móður minnar. Eg gat
ekki sætt mig við að trúa að hún
hefði lifað af tómum ímyndunum. ■—
Hræddur er eg raunar um, að trúin