Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 53

alvöru yfir; hún var nú ekki barn
langur, heldur lulltiða kvenraaður,
og hann vissi vel, að hún hefði ekki
gefið Wagner presti hönd sina, fyr
en hún var orðin þess vís, að það
var drotlinn sjálfur sem leiddi þau
saman. Arthúr gal nú í fyrstu ekki
annað en þakkað guði fyrir ham-
ingju systur sinnar, og beðið fyrir
jieim, að þau mættu verða hvort
öðru tit aðsloðar.
Og enn dundi regnið niður af
þekjunni.
Arthúr varð lilið á stólinn, sem
hann hafði ællað Geirþrúði systur
sinni, þegar þau settusl niður að
lokinni guðsþjónustu, tækju liönd-
um saman ogsegðu hvorl öðru það,
sem á daga þeirra hefði driíið á
liðnum árum.
En nú þurl'ti hann ekki að vera
að hugsa henni fyrir stól, og hugs-
anir sínar gat hann geymt með sjálf-
um sér. Hljóðfæri hafði hann æll-
að að útvega handa henni, svo hún
skyldi einskis i sakna, og svo átti
lnin að spila og syngja fyrir hann
alla gömlu sálmana og ljóðin, sem
móðir þeirra liafði raulað við þau,