Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Page 55

55
hjálp í starfinu? Skyldi hann nokk-
urntíraa eignast vin, sem fyllilega
gæti skilið hann, og hann gæli sagt
alt, sem honum lægi á hjarta. Hann
andvarpaði. Skuldirnar lágu á hon-
um eins og þung byrði. Hann álti
víst altaf að eiga örðugt uppdráttar.
Bara að hann lifði þá undir vernd-
arvæng drottins.
En hve mynd frelsarans varð ljós
og lifandi fyrir hugskotssjónum hans,
er hann var þyrnum krýndur leidd-
ur fram fyrir lýðinn. En sá óend-
anlegur hreinleiki og hátign, sem
týsti úr augum hans; honum fanst
kærleikurinn slrevma yfir sig úr
þeim augum.
Hann hneigði höfuð silt og lyfti
lijarta sínu i brennandi bæn tilguðs,
og þakkaði honum fyrir pínu frels-
arans og dauða, og það var eins og
frelsarinn fegði hendur sínar með
naglaförunum á lijarla hans, hon-
um til lækningar, og hann fann til
hinnar takmarkalausu náðar drott-
ins, og hann hvíldi öruggur á örm-
um hans, þar til hann gat sagt mcð
auðmýkt og undirgefni: »IIvern hef
jeg í himninum? Jafnt við þig gleðsl