Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Side 60

halda fátæklingunum ]ól heima hjá
sér«.
))Það var honum líkast«, kallaði
Anna upp, »þangað hefði eg gaman
aí' að koma«.
»En hvað segirðu um hann Art-
luir, Anna? Hann kann svo vel að
að leiða huga minn frá þvi, sem eg
hefi mist, og að því, sem eg á í
vændum. Aldrei get eg gleymt því,
hvað hann hefir verið okkur til
handa«.
»Eg ekki heldur«, hugsaði Anna
með sér.
f ijarveru sóknarpreslsins, hafði
Arthúr oft heimsótt móður hennar.
Margsinnis hafði hún séð þreytu-
svipinn á sjúklingnum verða rólegri,
og l>rosið öruggara, þegar ungi prest-
urinn talaði við hana. I'egar hún
var dáin, í þeirri föstu trú, að hin
eilífa hvíld og d)rrð mundi taka við,
])á hafði það verið Arthúr, sem með
nærri því sonarlegum kærleika hafði
leilt föður hennar inn í ljósið og
friðinn. Hún vissi það, þó hún
væri sjaldan viðslödd, þegar þau löl-
uðu saman. Hún vissi lika, að sama
hreina alvarlega röddin hafði vitn-