Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 62

blessunaróskirnai’, Róberts. Artlnir
lalar víst aldrei eill orð við Önnu,
fyr en hann getur gefið henni hjarta
silt; og þér vilið ef til vill ekki —«.
Sóknarpresturinn fór þá að segja
honum frá skuldinni, sem Arthúr
hafði tekið að sér að borga fyrir
föður sinn, en Róberts tók íram í
fyrir honum, dálílið óþolinmóður:
»()g víst er mér þetta fullkunnugt,
fáir hafa víst þekt gamla þorparann,
hann Winding föður hans, betur en
eg. Rað þarf enginn að segja mér
frá þvi, að Arthúr hafi borið ok frá
því er hann var ungur«.
Roberts kvaddi, og sóknarprestur-
inn hortði á eftir þessum þreklega
manni, og mælti: Undarlegur er
liann, og ekki gott að bolna í hon-
um, en allmikið hefir hann breytst
nú á seinni tímum«.
* :6
:l:
Droltinn er minn lúrð-
ir, niig mun elckert
bresta. Sálm. 23, 1.
Pósturinn var kominn. Bréf og
böglar frá ættingjum og vinum
lágu á borðinu fyrir framan Arthúr.