Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 78

78
Hann svaraði neitandi.
Aftur varð stundarþögn. Læknirinn gaf
hjúkrunarkonunni nokkrar bendingar og fór
svo af stað til hinna sjúklinganna.
Hjúkrunarkonan settist á rúmstokk drengs-
ins og tók um hönd hans.
„Hvaða dagur er í dag? Eg fylgist ekki
vel með", sagði hann.
„Það er aðfangadagskveld".
„Vertu ekki aö tala mikið, drengur minn.
Biddu heldur guð að vera hjá þér“, sagði
læknirinn, um leið og hann gekk inn í
næstu stofu.
Drengurinn horfði á eftir honum, þar til
hann hvarf, en þá sneri hann sér að hjúkr-
unarkonunni og sagði:
„Sögðuð þér ekki, að það væri aðfanga-
dagskveldr"
„Jú“.
„Dýrð sé guði".
„Þú þekkir þá guð“, sagði hjúkrunarkonan.
„Já, og eg þekki líka Jesúm Krist".
„Þá segi eg líka af öllu hjarta: J)ýrð sé
guði".
„Jjæknirinn spurði mig, hvort eg vildi
ekki að presturinn kæmi, en eg neitaði því.
Það er samt ekki af þvf, að eg fyrirlíti prest-
ana, en eg á sjálfur prest og hann er alt af
hjá mér".
Hún beygði sig yfir hann og leit f augu
hans.
„Læknirinn bannaði þér að tala mikið".
„Það gerir ekkert til. Eg er viðlníinn
dauða mfnum".
Hún strauk blíðlega hendur hans.