Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 82

82
bara svo illa að lesa skrift". Síðan rétti
hann konu sinni bréfið, settist svo í skrif-
borðsstólinn sinn og sneri hálfgert baki
við henni.
Hún tók bréfið og fór að lesa:
„Herra prestur!
Eg hefði átt að skrifa fyr, en það hafa
verið svo miklar annir um jólin. Eg á að
ílytja yður kveðju og innilegustu þakkir írá
einu sóknarbarni yðar, ungum dönskum
háseta. N. N.------“
„Manstu eftir honum, Louiser"
„Já, hvort eg man ekki eftir litla skemti-
lega drengnum á fátækrakælinu".
Svo las hún áfram.
„Sem dó síðastliðið aðfangadagskveld".
„Æ, að hann skuli líka vera dáinn".
„Hann kallaði yður altaf „prestinn sinn“
og sagði að það hefðuð verið þér, er leidd-
uð hann á réttan veg".
Nú urðu gömlu hjónin að þurka sér um
augun, áður en þau gátu lesið meira.
„Hann lá stutt, en þó mátti mikið afhon-
um Iæra á þeim stutta tíma. Nánari skýr-
ingu um atburðinn get eg skrifað yður
seinna, ef þér óskið. Nú eru það að eins
þakkir barnsins frá fátækrahælinu, sein eg
fiyt yður. Þakkir fyrir alt, sem þér voruð
Iionum. l’ó hann væri fátækur fyrir manna
sjónum, átti hann þó þann auð, sem fyrir
guði gildir, Kasta brauði þínu á vatnið,
og þú munt finna það aftur eftir marga daga.
Fredrikstad 12. jan. 18..
Yðar með virðingu-----------“
En hvað þú hlýtur að vera hamingjusain-