Iðunn - 01.01.1884, Qupperneq 29

Sigrún á Sunnuhvoli. 23
—»]pegiðu, góðamín, og farðu í burtu,« sagði móðir
hennar, svo hún staðnæmdist og gékk svo hægt og
hægt aftr á bak til jporbjarnar, en mændistóru, bláu
augunum sínum á mömmu sína. »Ég hefi alt af
heyrt, að þú værir svo væn,« sagði jporbjörn. — »Já,
stundum, þegar ég hefi lesið vel,« svaraði hún.----
»Er það satt, að það sé svo skelfing fult af huldu-
fólki og tröllum og öðru illþýði þarna yfir frá hjá
ykkr?« spurði hann, og stakk hendinni í síðuna og
steig fram öðrum fætinum, en stóð í hinn,—alveg
eins og hann hafði séð Aslák gjöra. — »Mamma,
mamma! veiztu hvað hann segir? Hann segir
að------.« — »Æ, láttu mig vera í friði; heyrirðu
það ! og komdu ekki hingað fyr en óg kalla á þig !«
Aftr varð hún að hopa á hæl, stakk svuntuhorninu
sfnu í munninn, beit í það og togaði svo í. »Er það
þá öldungis ekki satt, að huldufólkið leiki á hljóð-
færi á hverri nóttu yfir í hólunum hjá ykkr ?« —
»Nei!« — »Hefirðu þá aldrei séð tröll ?« —Nei!«
-—»En í herrans nafni og fjörutíu — —.« — »Svei,
þetta máttu ekki segja!« — »Tarna; ég held það sé
ekkimikið«, sagði hann og spýtti um tönn, til aðsýna
henni, hvað langt hann gæti spýtt. — »Jú, jú,« sagði
hún; »þú mátt ekki leggja guðs nafn við hégóma, því
þá ferðu til helvítis !«—»IIeldrðu það ?« spurði hann
og setti töluvert niðr í honum, því liann hafði í
hoesta lagi hugsað sér, að hann kynni að verða bar-
ínn fyrir það, og nú stóð faðir hans svo langt frá, lion-
t*m. — »Hver er helzt sterkastr þarna yfir frá hjá
ykkr?« spurði hann, og hallaði húfunni 1 vangann.—
“Nei, það veit ég ekki.« — »Ja, hjá okkr er það nú
Pabbi; hann er svo sterkr, að hann getr barið Aslák,
°g Aslákr er þó sterkr, það scgi ég þér satt.« — »Ja,