Iðunn - 01.01.1884, Qupperneq 45

Sigrún á Sunnuhvoli. 39
hnífnúm sínum og fór að tálga hann.---------»J>ú ættir
að tala oftar við pabba en þú gjörir«, sagði hún blíð-
lega; uhonum þykir undr vænt um þig.« — »|>að
gétr vel verið,« sagði hann. — »Hann er oft að tala
úm þig, þegar þú ert úti.« — »f>ví sjaldnara þegar ég
er inni.« — »það er þér að kenna.« — »]pað getr
vel verið.« — »Svona máttu ekki tala, þorbjörn ; þú
veizt sjálfr, hvað ykkr ber á milli.« — »Hvað er það
þá?« — »A ég aðsegja það?« — A sama stendr það,
lngiríðr; þú veizt það, sem ég veit.« — »Jú, jú;
honum þykir þú stilla lítt skapi þfnu þegar hann er
eklci við; það veiztu að honum líkar ekki.« — »Nei,
hann vildi líklega helzt alt af leiða mig og halda í
höndina á mér.« — »Já, og helzt þegar þú reiðir hana
til höggs.«-----»A þá fólk að fá að segja og gjöra
hvað sem það vill ?« — »Nei, nei; en þú gætir líka
oftar sneitt úr vegi en þú gjörir. |>að hefir hann
gjört, og er orðinn mikilsvirtr maðr.« — »Honum
hefir ef til vill verið minna storkað.« — Ingiríðr þagði
Uin hrfð, svo litaðist hún um og sagði: »þ>að er
líkast ekki til neins, að tala meira um þetta; en
^lt um það — þú ættir að forðast að fara þangað, sem
þú veizt óvina þinna von.« — »Nei, þar vil ég ein-
Uiitt vera; ég heiti þorhjörn í Grenihlíð eftir for-
foðrum mínum, og því nafni vil ég á lofti halda.«
Hann hafði flegið börkinn af liríslukvistinum, og
®kelti hann nú þvert í sundr. Ingiríðr sat og horfði
ú hann og spurði hann svo nokkuð seinlega: »Ætl-
arðu að Norðr-Haugi á sunnudaginn ?« — »Já.« Hún
Þagði nú nokkra hríð og horfði ekki á hann og segir
sfðan : »Veiztu, að Knútr á Norðr-Haugi er kominn
heim til aö vera f brúðkaupi systur sinnar?« —»Já.«—
loit hún á hann og sagði: »þorbjörn, þorbjöru!«—