Iðunn - 01.01.1884, Blaðsíða 34

28 Björnstjerne Björnson:
sjálfsagt frá þér.« f>etta kostaði piltinn glóðarauga.
Upp frá þessu var það siðr hinna drengjanna, að
erta hann upp á Sigrúnu, enda varð það brátt sýnt,
að ekkert reitti hann eins til reiði. Af þessu tilefni
varð loksins heilmikill bardagi í skógarrjóðri nálægt
prestsetrinu. Höfðu nokkrir dretigir veitt þorbirni
þar fyrirsát; géngu æ fleiri og fleiri 1 móti þorbirni,
svo að hann átti við heilan hóp að berjast í einu.
Stúlkurnar vóru farnar á undan, svo að enginn var
til að skilja þá, og varð þvi atgangrinn verri og
verri. þorbjörn vildi með engu móti bera lægri
hlut, en einlægt sóttu fleiri og fleiri að honum, og
sást hann að lokum lítt fyrir í vörninni; veitti hann
þá mörg högg og stór, sem síðan vóru beztr þegjandi
vottrinn um, hvað þar hafði í gjörzt. Tilefnið til
bardagans varð þá og hljóðbært um leið, og var
margt um það hjalað í sveitinni. Næsta sunnudag,
sem messað var, vildi þorbjörn ekki fara til kyrkju;
og næsta dag þar á eftir, er börnin skyldu ganga
til prestsins, lagðist þorbjörn í skrópum. Ingiríðr
fór því ein. þegar hún kom heim aftr, spurði hann
hana, hvað Sigrún hefði sagt. «Ekki neitt.»
Næsta sinni, er hann fór til kyrkju eins og hin
börnin, fanst honum alt fólkið stara á sig og ferm-
ingarbörnin kýma að sér, en Sigrún kom seinna en
hin börnin, og var mikið inni við hjá prestsfólkinu
þann dag. Hann var hræddr um, að prestrinn
mundi ávíta sig, en hann komst brátt að því, að þeir
einu tveir í allri sveitinni, sem ekkert vissu um bar-
dagann, vóru þeir prestrinn og faðir hans. það var
nú ekki svo afleitt; en hvérnig hann ætti aftr að fá
Sigrúnu í tal, það vissi hann ekki; því að uú í fyrsta
sinni gat hann einhvern veginn ekki fengið af sér,