Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Page 75

Stökur
i.
Er á flestu orðin þurð,
enga gleði að finna, —
svona’ er að stöfum sigin hurð
sólskins-drauma minna.
Hér sést ekki handa skil —
hugann kvíði lamar . ..
Ætli það rofi aldrei til
eða birti framar? —
II.
Hangi ég á heljarþröm,
húmið daginn lengir.
Harpan mín er hljóð og stöm
hennar brostnir strengir.
Það var erfitt þetta ár
— þótt ég sýndist glaður —
ég var oftast athvarfs-fár,
enda’ er ég skógarmaður.
Oft ég berjast varð í vök
— vildu mér fáir sinna —
skóggangs- talin sú var -sök
sumar-vona minna.
Og enn ég á í ýmsri þröng,
einn ég striði og vaki,