Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Qupperneq 51

IÐUNN
íslenskir fálkar og fálkaveiðar fyrrum.
289
lagði hann til að send væru hingað næsta ár 40
gallalaus og vel hert nautskinn frá Khöfn í skiftum
fyrir nautgripi. Árið 1784 skrifaði landfógeti stjórn-
inni og kvað það alls ekki mundi takast að afla
nægilegs fálkafóðurs næsta ár sökum gripafellis. Var
þá tekið það ráð, að taka færri fálka en venjulega,
að eins 30, og senda hingað með fálkaskipinu 20
naut og 1680 lpd. af heyi. Kostnaðurinn við nauta-
sendinguna var ráðgerður 2125 rdl. eða bjer um bil
1896 rdl. meira en undanfarin ár, þegar gripirnir
voru keyptir hér á landi, en eftir 5 ára meðaltali
hafði verið gefið fyrir þá 228 rdl. 19 sk. á ári.
(Lfí. V. 128). Af fjármálastjórninni var í þetta sinn
vakið máls á þvi, hvort nauðsyn væri á fálkum það
árið. Utanríkisstjórnin taldi mjög óráðlegt að afla
ekki fálka, og fálkameistararnir fylgdu því máli fast
eftir, enda höfðu þeir mjög sinna hagsmuna að gæta,
því að þeir þágu ríkuleg laun og gjafir frá þeim út-
lendu höfðingjum, er fálkana fengu.
Þegar komið var með fálkana til Khafnar voru
þeir fyrst sýndir hátiðlega konuDgi og öðru stórmenni.
f*ví næst voru þeir tamdir og vandir til veiða og
loks sendir að gjöf með sérstökum eiindrekum til
flestra hirða þjóðhöfðingja og annara fyrirmanna í
Norðurálfu og einnig til annara heimsálfna. Soldán-
inn i Marokkó hafði t. d. mjög miklar mætur á þeim.
Heima fyrir var ekki haldið eftir nema örfáum
fálkum.
Um tölu útfluttra fálka eru ekki til skýrslur fyr
en eftir miðja 17. öld. Er talan mismunandi. Á síð- '
ari hluta 17. aldar og alt fram undir 1740 er talan
ár hvert, þar sem hún er kunn, ýmist innan eða
ofan við 100; lægst 35 árið 1699, en hæst 140, árið
1703. Ætið eru hvítir fálkar þar á ineðal; stundum
þó að eins einn, önnur árin fleiri, alt upp i 10—12.
Árin eftir 1740 er fálkatekjan meiri; t. d. 1743: 149
Iðunn vm. 19