Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Qupperneq 56

291
Björn Pórðarson:
IÐUNN
þeim var keypt hér fyrir 492 rdl. 42 sk. (Gjaldab.
landfg.). Má af þessu ráða að það var nokkurs vert
fyrir landsmenn á þeim tímum, að fálkaveiðarnar
tækjust vel.
Fálkahúsið í Reykjavík var nú leigt og síðan selt.
En í fálkahúsinu í Khöfn dóu hinir síðustu 2 fálkar,
sem þar voru, úr hungri 1807, þegar Englendingar
skutu á borgina. Þannig lauk frægðarsögu íslenskra
fálka.
Eftir að hin kgl. fálkatekja hætti munu valir ekki
að jafnaði hafa verið veiddir hér til útflutoings lif-
andi. Þó mun það hafa borið við stöku sinnum á
öldinni sem leið, einkum fyrri hluta hennar. Sú sögn
gekk hér á landi, að í þýsk-franska striðinu 1870—
1871 hafi Þjóðverjar haft í herförinni íslenska fálka
og í umsátinni um París hafi þeir með góðum árangri
sent þá til að bana bréfdúfum þeim, er Frakkar
sendu úr hinni umsetnu borg. Hvort söguleg rök eru
fyrir þessu veit eg ekki.
Um og eftir síðustu aldamót komu hér títt útlendir
snápar, er runnu um landið í leit eftir eggjum og
fuglum, er fágætir voru. Einkum girntust þeir erni
og vali og egg þeirra. Gáfu þeir alt að 12 kr. fyrir
valshreiður með eggjum og arnarhreiður voru enn
dýrari. Voru og einnig innlendir menn umboðsmenn
útlendinga í þessu skyni og varð vel ágengt. Voru
þá fluttir héðan úr landi bæði arnar- og valsungar
margir og fjöldi eggja. Fækkaði nú þessum fuglum
og öðrum, sem ekki var margt af, stórum. Ernir og
valir urðu og drápgirni manna mjög að bráð, enda
voru þeir ófriðaðir og réttdræpir að landslögum allan
tíma árs og má sú lagasetning undarleg kallast um
valinn, samtímis því sem hann var í skjaldarmerki
voru einmitt sem tákn sérstakrar lifandi þjóðar.
Á meðan hin forna fálkatekja hélst var valurinn