Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1926, Qupperneq 54

IÐUNN
Heimsendir.
Heimsendi spáð. Iðulega koma fram menn og
boða heimsendi. Sumir segja hann nálægan, aðrir tiltaka
ár og dag. Allur þorri manna lætur sig það litlu skifta,
en sumir trúa og breyta jafnvel um líferni. Dæmi eru
jafnvel til þess, að menn hafi ráðstafað eignum sínum,
bætt fyrir syndir sínar, eða lagst í óhóf og búist við
dauða sínum á ýmsan annan hátt.
Gylfaginning lýsir heimsslitum. Djúpt í með-
vitund allra þjóða leynist hugboð um endalok veraldar.
Gylfaginning telur að þá sje von mikilla tíðinda. Verða
þau hin fyrstu, segir hún, að vetur sá kemur er fimbul-
vetur nefnist. Drífur þá snær úr öllum áttum. Frost
verða mikil og vindar hvassir. Ekki nýtur sólar og fara
þeir vetur þrír saman og ekki sumar milli.
Manndráp hefjast og vígaferli. Siðir spillast. Björg
hrynja. Fjötrar allir og bönd brotna og slitna. Sólin
sortnar og ferst í úlfsgini. Þvínæst slingur Surtur eldi
yfir jörðina og brennir heim allan.
Fáu geta nútíðarmenn við þetía bætt. Flestra þessara
atburða vænta menn, þá er heimsslit ná'gast. Atburðanna
vænta menn einnig í sömu röð. En röðin er þessi:
Óslitinn grimmur vetur og afturför með þjóðum jarð-
ar. Sloknun sólar og eyðing heims í eldi.
Sloknun sólar. Hitafúlga sólar þrýtur eins og annað,
enda þótt mikil sje. Eyðist alt sem af er tekið og sól-
arhitinn líka.
Ennþá líða langir tímar og eigi breytist neitt. En að
lokum tekur þó að hausta á jörðu vorri fyrir fult og alt.