Kirkjuritið - 01.07.1935, Síða 27

Kirkjuritið.
Hinn almenni kirkjufundur.
275
söfnuðir látnir ná yfir stærri svæði. Er þar talið, að þjónusta sé nú
orðin svo greið, vegna bættra samgangna, að ekkert sé sambæri-
legt við það, sem verið hafi, og auk þess sé útvarpið komið í
þjónustu kirkjunnar og geti stórlega bætt úr messuvandræðum.
Ekki skal því neitað, að sumstaðar eru það breyttar aðstæður
frá því sem var, að hægt er að þjóna stærri landssvæðum nú en
áður, en þó er það næsta lítilsvert atriði, þegar að er gáð.
Stækkun prestakalla getur ekki annað en haft þá afleiðingu, þar
sem söfnuðum fjölgar frá því sem nú er, að messum fækkar á
hverri kirkju. Nú er víst um það, og mun sú vera reynsla allra
presta í landinu, að ekkert er eins niðurdrepandi fyrir kirkju-
sókn og andlegt líf eins og fáar messur. Sú mun almenn
reynsla, að betur er alstaðar sótt kirkja, þar sem messað
er annaðhvort annan hvorn eða þriðja hvern sunnudag, heldur
en þar sem messa ber fimta hvern eða sjötta hvern sunnudag.
Þá má svara því, að hægurinn sé hjá fyrir presta, að messa
altaf tvisvar á dag. Það er að nokkru leyti satt. Yfirleitt gerum
við prestar hér á landi of litið að því, að flytja messur, sem
kallað er. En það er ekki alstaðar hægt um vik með það. Fyrst
og fremst er það, að svo langur vegur er víðast á milli kirkna,
að ekki er kostur að flytja messur, nema fara í bifreið á milli,
og i annan stað eiga safnaðarmenn oft erindi við prest, er
hann kemur á annexíu, svo að hann á erfitt ineð að hlaupa
strax i burtu að afloknu embætti, og ekki er það fátítt, að
gripa tækifærið, þegar prestur kemur í sóknina, að fá hann þá
til aukaverka, barnsskírna o. a. Og ekki mun það óvenjulegt,
liegar prestur kemur í útsókn, þar sem hann ekki kemur nema
einu sinni í mánuði eða ef til vill sjaldnar, að hann noti þá
ferðina til þess að heimsækja safnaðarmenn sína og til kynn-
ingar. Þannig er ýmislegt, sem sýnir, að ekki er altaf hægt
um vik að messa tvisvar hvern sunnudag, auk þess sem
slíkt er alls.ekki hægt, nema um þann tíma ársins, sem dag-
ur er lengstur og vegir beztir. En prestakallafrv. gerir ráð
fyrir alt að 9 sóknum í prestakalli. Ef því messa fellur niður af
einhverjum áslæðum, má gera ráð fyrir, að 18 vikur verði milíi
messugerða. Geta allir hugsað sér, hve óhægt presti er i slíku
prestakalli að stunda t. d. fermingarundirbúning og önnur þau
störf prestsskapar síns, sem krefjast kynningar og samvista við
sóknarbörnin. Því ekki verða fermingarbörn frædd í gegnum
útvarp. Og þá kem ég að þeim liðnum, sem margir festa miklar
vonir á, að komið geti í stað prestanna í sveitunum og létt af
þeim messuskytdunni að nokkru leyti. Það er útvarpið. Það eru
til þeir menn, sem standa í þeirri trú, að útvarpið geti að fullu
18*