Kirkjuritið - 01.07.1935, Qupperneq 75

KirkjuritiS.
Kristur og þjóðlífið.
323
Ef einnig þú hefðir á þessum degi vitað, hvað til friðar
heyrir.
Kristur, sem sér og þekkir, hvað i hjörtunum hýr,
vill hjálpa þjóðinni, hann, sem er hinn sami i dag og í
gær og um aldir: „Hversu oft hefi ég viljað saman safna
börnum þínum, eins og þegar liæna safnar ungum sín-
um undir vængi sér“. Vér eigum að hugsa um það
frannni fvrir augliti hans, hvernig vér fáum þekt vorn
vitjunartíma, svo að þjóðlíf vort megi snúast til batn-
aðar. Og vér eigum að gjöra það með bæn i huga, því að
„aldregi elsku þinni
aftur minn herra fer“
hvernig sem vér höfum lifað.
Árásum manna gegn trú og kristindómi skal taka
með bænarorðum Ivrists: „Faðir, fyrirgef þeim, því að
þeir vita ekki hvað þeir gjöra“. — Enda er þess ekki
að dyljast, að á hak við alt ofstækið má víða finna djúp-
an straum samúðar með þeim, sem hágt eiga kær-
leiksanda, er býr yfir meiri kristindómi en margir
þeirra, sem harðastir eru i dómum um aðra og telja
sjálfa sig kristna. Þessi góðu öfl er skylt að meta og við-
urkenna hvar sem er og liafa jafnan framrétta hróður-
liönd til samvinnu við þau. En þá ætti að vera von til
þess, að þau leystust úr læðingi og illum álagaham og
skilningur vaknaði á því, að það er einmitt Kristur, sem
háði djarfast stríð fyrir rétti smælingjanna og flutti þá
kenningu, sem ein gelur stofnað ríki jafnréttis og
bræðralags, þegar hjörtu og' heimsálfur veita henni við-
töku. Heift og hatur geta eytt og umturnað, en þau geta
ekki reist það ríki. Það getur ekkert afl nema kærleik-
urinn.
Vér þurfum að koma nær Kristi og öðlast dýpri
skilning á sannindunum, sem hann brýndi fyrir læri-
sveinunum og mannfjöldanum, svo að vér reynumst heil
og sönn í fylgd vorri við hann. Vér þurfum að skipa oss
í þann flokkinn, sem vill vera honum trúr alt til dauða
21'