Kirkjuritið - 01.01.1936, Blaðsíða 34

28
Þ. G. Ó.: Maí>nús Þ. Magnússon.
Kirkjuritið.
lillineigingu til að láta lítið á sér bera. Yfirlætisleysið
virðist liafa verið honum í blóð runnið. En samt var
baiin hverjum manni vinsælli meðal skólabræðra sinna.
Olli því prúðmenska hans, laðandi ástúð í viðmóti, æsku-
glaðværð, sem þó ávalt var i hóf stilt, og' þá ei sízt góð-
vild og rjettsýni. Vissi ég aldrei neinum skugga slá á vin-
sældir hans meðal skólabræðra hans. Þori ég að full-
yrða, að álit okkar bekkjarbræðra lians, er liezt þekt-
um hann allra skólabræðra baiis, verður bezt lýsl með
orðum þeim, er föðurbróðir iians, skáldið Matthias Joch-
umssson, hafði um hann í bréfi 1903, að hann væri gull
af manni.
Að Joknii stúdentsprófi fór séra Magnús til háskóla-
náms í Kaupmannahöfn og lauk þar guðfræðiprófi 1891.
Hin næstu ár liafði hann á hendi trúnaðarstöðu í danskri
kristilegri félagsstarfsemi (K. F. U. M. og Magdalene-
bjemmet), en 1895 vígðist liann til Nörre-Omme og
Bregning á Jótlandi, og sama ár giftisf hann eftirlifandi
ekkjn sinni, Sigfrede Emeline Theodora Kragh, danskri
liðsforingjadóttur frá Helsingjaeyri. Eignuðust þau 4
börn, sem öll eru á lífi og hin mannvænlegustu. Síðar
varð hann prestur i Haarslev, skamt frá Odense á Fjóni,
en hætti prestskap, er bann varð 70 ára 1931.
í prestskap sínum naut séra Magnús Magnússon trausts
og álits sem skyldurækinn starfsmaður og almennrar
vinsæidar meðal safnaða sinna. Af prestsverkum mun
sálgæzla liafa látið lionuni einna bezt, og skýrast mun
einmitt þar hafa komið fram hin ríka ástúð hans og
samkend með sorgarinnar börnum.
A því var orð gert, bve bjart var yfir heimili hans, og
þeirri innilegu ástúð og hjartanlegu gestrisni, sem gest-
komendur áttu þar að mæta.
Er því eðlilegt, að Iians hafi verið sárt saknað, er hann
svo sviplega var burt kallaður 4. okt. síðastliðins árs.
Blessuð veri minning hans. Þ. G. Ó.