Kirkjuritið - 01.01.1936, Blaðsíða 45

KirkjurituY
Kirkjusókn 'í sveilum.
39
Fullkomin óvissá ríkir um kirkjusókn hér á landi,
sumir telja liaua vel við unandi, en aðrir lialda því fram,
að vart muni meira en 1% af þjóðinni sækja kirkju.
hygg, að ekki sé uht að segja neill um þetla með
vissu, athuganir þar að lútandi eru svo ófullkomnar, að
ekki er á þeim hyggjandi. Þá er og liitt víst, að kirkju-
sókn er mjög mismunandi í ýmsum landshlutum. Fáir
munu þeir prestar, sein gera nokkrar atliuganir um tölu
kirkjugesta í sóknum sinum, óg mér er ekki kunnugt
um, að þær hafi nokkru sinni verið hirtar opinberlega,
svo að hægt liafi verið að draga af þeim ályktanir.
l ilgangur þessarar greinar er fyrsl og fremst sá, að
skýra frá nokkrum athugunum mn kirkjusókn í sveila-
l>resíakalli, Kirkjuhæjarklaustursprestakalli í Vestur-
Skáftafellssýslu á árunum 1932 -35 eða um 3% árs skeið,
meðan ég var þar prestur. Mér er það vel Ijóst, að ekki
má draga of víðtækar álvklanir af þessum athugunum
mínum, þar sem þær eru hundnar við ákveðinn stað og
laka vfir stultah tíma, en þær sýna þó greinilega, hvernig
kirkjusóknin var í þessu svéifaprestakalli á þessum tíma.
Kirkjubæjarklaustursprestakall má heita fremur af-
skekt sveitaprestakall og skiftisl i tvær sóknir, Prests-
k'akkasókn á Síðu (með 380 manns) og Kálfafellssókn í
kljótshverfi (með 120 manns). Prestakallið er víðlent
°.g' Irenuir strjálhýlt og samgöngur oft allmiklum erfið-
leikiun bundnar, einkum yfir veturinn, langt til kirkju
Irá ilestum hæjum og vfir óbrúaðar ár að fara. Telja
ma því fremur erfitt um kirkjusókn í prestakallinu vf-
irleitt,
Meðan ég var prestur eystra, hélt ég guðsþjónustur á
þreniur stöðum í prestakallinu, í sóknarkirkjunum og
samkoniuhúsi einu. Ég gerði mér að reglu að telja æf-
'!>lega kirkjugesti eða áætla tölu þeirra með aðstoð ein-
kvers, sem viðstaddur var, ogvar þannig liægt að reikna ná-
kvæmlega út, hver kirkjusóknin var á hverju kirkjusvæði.
Set ég hér. skrá yfir þessar athugánir mínar.