Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1936, Blaðsíða 22

Kirkjuritið - 01.01.1936, Blaðsíða 22
16 Gufrbrandur Sigurðsson: KirkjuritiiS. ar liann liva'ð eftir annað verður að fara erindisleysu á kirkjuna, af því að söfnuðurinn kemur ekki til að hlýða messu. Mér finst ég geta skilið tilfinningar prestsins, þegar liann hefir lagt sig fram um að semja ræðu, sem enginn kemur til að lilýða á. Hvað er þá unt að gera til að ráða bót á þessu? Hvað verður gert til þess að glæða safnaðarlífið? Ég er því miðnr ekki fær um að svara þessu, en þó virðist mér ljóst, að fyrst og fremst verði að stefna að því, að koma á meira samstarfi en nú er milli prests og safnaðar. Einn liérlendur prestur hefir sagt: „Ef fólkið kemur ekki til inín, þá kem ég til fólks- ins“. Ég liygg, að sá hugsunarháttur, sem þessi orð fela í sér, sé eigi nógu algengur meðal presta nú á tímum. Prestar verða að hafa það hugfast, að þeir inna eigi af lvöndum alla skyldu sína sem sálusorgarar, þótt þeir komi á kirkjuna á hverjum messudegi. Prestsstarfið get- ur verið svo óendanlega margþætt. Eg lel, að undirstaða að lifandi safnaðarlífi sé eigi sizt það, að prestarnir séu tíðir heimilisgestir sóknarbarna sinna og geri alt sitt til Jiess, að verða kærkomnir heimilisvinir. Þeir þurfa að iiafa samræður við fólkið utan kirkjunnar, einnig um andlegu málin, því að enn er til fólk með hugsunar- liætti hæði Mörtu og Maríu, sem þráir samræður og fræðslu i þeim málum, sem því eru hjartfólgnust. Þá ♦ hygg ég, að tilbreytni i messugerð væri til hóta, svo sem það, að liafa stöku sinnum guðsþjónustur, sem sérstak- lega væru tileinkaðar hörnum og unglingum. Einnig það, að prestar hefðu guðsþjónustu a. m. k. einu sinni á sumri undir l)eru lofti á fögrum stað. Útiguðsþjónustur geta verið mjög hátiðlegar, ef veður er hagstætt. Og öll jörð- in er heilög og alstaðar eru hlið himins. Ef prestar gætu tekið upp þann sið, að messa til skiftis livor fyrir ann- an, hygg ég að það gæti haft vekjandi áhrif á safnaðar- lífið og verið prestunum sjálfum til uppbyggingar. Þá mega prestar ekki láta undir höfuð leggjast að gera alt, sem I ])eirra valdi stendur til þess, að laða hörn og ungl-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.