Kirkjuritið - 01.01.1936, Blaðsíða 38

Kirk.juritið.
ENDURMINNINGAR
UM SÉRA ÞORVALD BJARNARSON AÐ MEL.
Síðasti fimtungur 19. aldarinnar var örlagaríkur víða á Norð-
urlandi. ísharðindin miklu frá 1882—87, með öllum sínum af-
leiðingum, þjóðflutningum vestur um haf, vegna óárunar og at-
vinnuskorts, sem stafaði af hruni búpenings og siglingateppu
vegna hafísa. Um þetta tímahil hefir ennþá lítið verið ritað, og
sömuleiðis marga þá merku menn, er á því tímabili voru uppi
hér á Norðurlandi, þótt hin óskrifaða saga héraðanna geymi
nöfn þeirra.
Frá einum þessara norðlenzku manna, er á ýmsan hátt kom
mikið við sögu samtíðar sinnar, verður hér sagt; það er Þor-
valdur Bjarnarson prestur að Mel í Miðfirði. Mikið verður ekki
sagt í stuttu erindi, enda verða þessar endurminningar aðeins
yfirlit að öllu leyti í stíl alþýðumannsins, um það hvernig hann
kom mér fyrir sjónir og reynd, fyrst sem ungmennis og síðar
fulltiða manns. —
Um séra Þorvald hefir nokkuð verið ritað, bæði í Lögréttu,
Óðni og Nýju kirkjublaði, og verður hér ekkerl farið inn á þau
svið. 1 æfisögu Péturs biskups getur Þorvaldur Thoroddsen
nafna síns, og ekki að ölln leyti vingjarnlega. Þó segii' hann á
bls. 243 — neðanmáls: „Séra Þorvaldur var skemtinn í tali og
fróður um margt, og góður drengur i raun og veru“. Aftur
virðast sum ummæli lians i garð nafna sins undarlega gremju-
full út af gömlum ritdómum séra Þorvalds um bækur Péturs
biskups, tengdaföður Þorvalds Thoroddsens, og ekki sízt þar
sem hann ritar þetta 2 árum eftir lál séra Þorvalds Bjarn-
arsonar, og sennilegt að misklíðin hafi þá veið jöfnuð fyrir
mörgum árum.
Séra Þorvaldur vígðist að Reynivöllum í Kjós 10. maí 1868,
en fékk veitingu fyrir Melstað 1877. Veturinn 1878 dvaldi hann
í Kaupmannahöfn að sjá um útgáfu ritsins: „Leifar fornra
kristinna fræða íslenzkra", og minnir mig, að séra Sveinn Skúla-
son, þá prestur á Staðarbakka, þjónaði Melsprestakalli i fjar-
veru hans.