Kirkjuritið - 01.01.1936, Blaðsíða 16

10
Þorgeir Jónsson:
Kirkjuritið.
lil vill öðlumst vér það aldrei. Það er kanske eitt af hin-
um eilifu viðfangsefnum í eilifri þroskasögu maiinanna.
En vorir tímar benda til þess í mörgum greinum, að
þrátt fyrir alla þekkinguna, alla tæknina, alt vitið og
menninguna, liafi mennirnir naumast komið auga á
þessa hugsjón, þessa guðlegu fyrirhugun, og þvi síður
reynt með nokkrum þrótti og áhuga að gera liana að
raunveruleika. Hugsið yður, livað er að gerasl í Suður-
álfunni. Vér vitum það, og þó ekki eins og það er. Og
sá, sem hefir komið þessum hörmungum af stað, er einn
af höfðingjum Norðurálfunnar, það vitum vér. En hafið
þér veitt því eftirtekt, að þessi þjóðhöfðingi liefir hvað
eftir annað látið i ljósi virðingu sína og vinsemd til
þjóðabandalagsins sem verði friðarins, réttlætisins og
mannúðarinnar. En þegar til alvörunnar kemur, vill
hann fá að vera í friði með sína eigin hagsmunapólitik,
með sitt landvinningastríð. Og fyrir nokkru sagði einn
merkur maður: „Vörpum ekki steini á Mussolini, hann
er aðeins stækkuð mynd af oss sjálfum, því að ef hags-
munir vorir og valdafíkn rekast á réttlætið, mannúðina
og bróðurkærleikann, þá skjótum vér það niður og sigl-
um svo leiðar vorrar á tundurspilli hinnar taumlausu
sérgæzku". Ég veit ekki, hvort þetta er satt. Ég' vil skjóta
því til dóms hvers og eins. Eg vil láta hvern og einn
skera úr því fyrir Guði og samvizku sinni. En i kringum
þann sannleika verður ekki komist, að stjórnmálin eru
myrkviður meinum slunginn. Þau eru um of af sama
anda og hinn frægi stjórnmálamaður, sem gerðist trú-
rækinn og mildur innan veggja heimilisins, í návist kon-
unnar sinnar, en lét þau boð út ganga i sambandi við
stjórnmál þjóðar sinnar, að hina sterku andstæðinga
þvrfti að slá niður án allrar miskunnar, en húðstrýkja
þá liina máttar minni. Af þessu miskunnarleysi, misrétt-
inu, fátæktinni og atvinnuleysinu er sprottinn og sprett-
ur hinn mikli kviði og skelfingarfulli ótti manna yfir-
Ieitt fyrir tímanlegri afkomu og vellíðan sinni og sinna.