Kirkjuritið - 01.01.1936, Side 22

16
Gufrbrandur Sigurðsson:
KirkjuritiiS.
ar liann liva'ð eftir annað verður að fara erindisleysu á
kirkjuna, af því að söfnuðurinn kemur ekki til að hlýða
messu. Mér finst ég geta skilið tilfinningar prestsins,
þegar liann hefir lagt sig fram um að semja ræðu, sem
enginn kemur til að lilýða á. Hvað er þá unt að gera til að
ráða bót á þessu? Hvað verður gert til þess að glæða
safnaðarlífið? Ég er því miðnr ekki fær um að svara
þessu, en þó virðist mér ljóst, að fyrst og fremst verði
að stefna að því, að koma á meira samstarfi en nú er
milli prests og safnaðar. Einn liérlendur prestur hefir
sagt: „Ef fólkið kemur ekki til inín, þá kem ég til fólks-
ins“. Ég liygg, að sá hugsunarháttur, sem þessi orð fela
í sér, sé eigi nógu algengur meðal presta nú á tímum.
Prestar verða að hafa það hugfast, að þeir inna eigi af
lvöndum alla skyldu sína sem sálusorgarar, þótt þeir
komi á kirkjuna á hverjum messudegi. Prestsstarfið get-
ur verið svo óendanlega margþætt. Eg lel, að undirstaða
að lifandi safnaðarlífi sé eigi sizt það, að prestarnir séu
tíðir heimilisgestir sóknarbarna sinna og geri alt sitt til
Jiess, að verða kærkomnir heimilisvinir. Þeir þurfa að
iiafa samræður við fólkið utan kirkjunnar, einnig um
andlegu málin, því að enn er til fólk með hugsunar-
liætti hæði Mörtu og Maríu, sem þráir samræður og
fræðslu i þeim málum, sem því eru hjartfólgnust. Þá ♦
hygg ég, að tilbreytni i messugerð væri til hóta, svo sem
það, að liafa stöku sinnum guðsþjónustur, sem sérstak-
lega væru tileinkaðar hörnum og unglingum. Einnig það,
að prestar hefðu guðsþjónustu a. m. k. einu sinni á sumri
undir l)eru lofti á fögrum stað. Útiguðsþjónustur geta
verið mjög hátiðlegar, ef veður er hagstætt. Og öll jörð-
in er heilög og alstaðar eru hlið himins. Ef prestar gætu
tekið upp þann sið, að messa til skiftis livor fyrir ann-
an, hygg ég að það gæti haft vekjandi áhrif á safnaðar-
lífið og verið prestunum sjálfum til uppbyggingar. Þá
mega prestar ekki láta undir höfuð leggjast að gera alt,
sem I ])eirra valdi stendur til þess, að laða hörn og ungl-