Kirkjuritið - 01.10.1939, Qupperneq 57

Kirkjuritið.
Erlendar fréttir.
343
Scliarling i Rípum, Rosendal í Hróarskeldu og Fuglsang Dam-
gaard í Kaupmannahöfn.
Fundurinn hófst meS hátíðlegri guðsþjónustu í Hróarskeldu-
dómkirkju kl. 11 órdegis, miðvikudaginn 30. ágúst. Embættaði
Scharling biskup og lagði út af Sálrn. 118,17: „Ég mun ekki deyja,
heldur lifa og kunngera verk Drottins", en þessi orð skrifaði
Lúter á vegginn á lierbergi sínu í Koburg, þar sem hann dvaldi, er
kirkjuþingið í Ágshurg var haldið 1530. Hélt biskupinn áhrifa-
milda og fagra ræðu út af þessum orðum. — Konungur ætlaði að
vera viðstaddur guðsþjónustuna, en ófriðarblikan var nú orðin
svo ískyggileg, að ekki var talið rétl, að hann færi úr Kaupmanna-
höfn. Kom drotningin í hans stað, en þau eru bæði hinir mestu
vinir kirkjunnar og einlægir trúmenn.
Að lokinni guðsþjónustu fór fram hátíðleg setningarathöfn í
fundarsal Höjskolehjemmets, og var salurinn fullskipaður. Hófst
athöfnin með því, að sunginn var Lúters-sálmurinn mikli: Vor
Guð er borg á bjargi traust. En síðan hóf Scharling biskup ræðu-
höld, en Nórregaard borgarstjóri í Hróarskeldu flutti einnig ræðu,
þar sem hann bauð fundarmenn velkomna. Eftir það var sunginn
danski þjóðsöngurinn. Síðan komu fram formenn þeirra, er mættir
voru frá hverju landi, og var þjóðsöngur þess lands sunginn á
eftir.
Af þvi a0 ég hafði verið fjarverandi, vissi ég ekki um dagskrá
fundarins og var með öllu óviðbúinn þessari upphafsathöfn, þar til
ág kom á fundinn. En það gekk einhvern veginn, ég flutti mína
ræðu, og þótti mér furðumargir taka undir islenzka þjóðsönginn.
Eftir að þessu var lokið, talaði Dr. A. Th. JÖrgensen fyrir hönd
lieinissambands lúterskra kirkna. Kvað hann þungamiðju lútersku
kirknanna nú vera í Skandínavíu.
Siðari hluta dagsins voru erindi um kirkjur Norðurlanda. Flutti
Rosendal biskup langt erindi um danskt kirkjulíf, um eftirmiðdag-
'nn. Hann er frábær ræðumaður, skýr og fyndinn og snar í vend-
•ngunni. En um kvöldið voru flutt erindi um hinar kirkjurnar.
Dóniprófastur Dr. Elis Malmeström talaði um sænsku kirkjuna, F.gil
Brékke prestur um norsku kirkjuna, Leo Gummerus prófastur um
finsku kirkjuna og ég um islenzku kirkjuna. Tók ég tækifærið til
l^oss að minnast á dóm prófessors Halesby um islenzka kristni
rða skort á kristindómi og lýsti í því sambandi þeim styrk, sem
kristindómurinn hefir verið þjóð vorri á liðnum öldum. Sagði ég
soguna af séra Jóni Steingrimssyni og eldmessunni. Var á hana
'dýtt með mikilli athygli, og hygg ég, að flestir hafi verið mér
sammála um, að ekki sé hægt að dæma af slíkum mönnum alla