Kirkjuritið - 01.03.1940, Síða 5

Kirkjuritið.
Páskaboðskapurinn.
83
Þá segja um páska kristinna manna? Þeir voru, fyrir upp-
risu Jesú Krists frá dauðanum, hvorki meira né minna en
landamerkjalina í sögu mannkynsins. Áður rikti dauðinn,
nú stendur opin leið til lífsins. Áður ríkti svndin og holdið.
Nú er upp runnið tímabil andans og réttlætisins. Hinn
yamli Adain liafði leitt alt mannkynið inn í land þræl-
dómsins. Nú safnaði hinn nýi Adam þeim sanna fsrael
í fylkingu og hóf förina til fyrirheitna landsins. Hvað
utn það, þó að þessi sanni fsrael, þetta nýja mannkyn, ætti
í vændum eyðimerkurför ofsókna og allskvns örðugleika.
Það var samt sigurganga og land lífsins blasti við. Hinn
Samli og nýi Adam. Hið gamla og nýja mannkyn. Hefir
uokkur maður dregið upp einfaldari og stórhrotnari sýni-
leik ? Öll jörðin er leiksviðið. Allar aldir eru leiktíminn.
Leikendurnir eru forfaðir alls mannkynsins, syndin, dauð-
um og lioldið, og svo himnakonungurinn, hinn annar
Adam, frefsarinn, lífið og réttlætið. Hér er sannarlega
Lonioedia divina, liinn guðdómlegi sjónleikur. Og mið-
depill hans er páskaviðburðurinn.
En livað snertir þessi mikli sýnileikur okkur? Eruín
við einungis hrifnir áhorfendur og áheyrendur ? Við, ein-
staklingarnir, þú og ég, i okkar litlu kjörum, kemur þetla
við okkur?
Já, annars væri þetta enginn boðskapur. Annars væri
þetta einungis auglýsing.
Við erum sjálf þátttakendur í þessum stórkostlegu
viðhurðum. Og meira en það: Þeir gerast einmitt vegna
okkar. Páll postuli skrifar þeim þetta, hinum ófullkomnu
kristnu mönnum i Korintuborg, og hann skrifar okkur
þetta enn i dag. Við skulum ekki einhlína um of á smæð
°kkar. Svona stór erum við i augum hins himneska
kærleika. Við skulum ekki skjóta okkur á hak við ófull-
komleika okkar, eins og við hefðum enga áhyrgð. Svona
mikil og þung er liún. Borg, sem er uppi á fjalli,
lær ekki dulist. Við erum á þessu mikla leiksviði, innan
11111 dauðann og syndina, lifið og réttlætið. Það er fallegt