Kirkjuritið - 01.03.1940, Síða 29

Kirkjuritið.
Guðstrúin.*
Ávalt mun sú hafa verið x-eynslan, að ýmsir menn liafa
verið trúlausir, a. m. k. í orði, og er þá átt við þá menn,
-sem neita tilveru Guðs og framhaldslífi mannsandans.
Þessir menn hafa þó oftast látið lítið á sér hera opínber-
lega, hér á landi. Það er ekki fyr en á síðari árum, að
vantrúarmenn eru farnir að hefja upp raust sína og pré-
dika trúleysi, og enda vinna fyrir það. Þeir, sem ófróðir
eru, mættu nú ætla, að trúleysingjar hefðu gild rök fyrir
sínu máli, þar sem þeir takast á hendur að ráðast á slíka
Ufsskoðun sem trúin er, með þeim hugsjónum, sem hún
geymii-. Það vantar heldur ekki, að þeir færi fram ýmsar
ástæður fvrir sínu ináli. Vantrúarmenn færa fram ýmsar
■'öksemdir gegn guðstrúnni, gegn trúnni á annað líf, gegn
Biblíunni og gegn kirkju og kristindómi. í erindi mínu
■im eilífðartrúna mun ég nefna og taka til athugunar
■’ökin gegn trúnni á annað líf, en að þessu sinni verður
aðeins litið á ástæður vantrúarmanna gegn guðstrúnni.
Aðalástæður vantrúarmanna gegn guðstrúnni, eins og
þær koma mér fyrir sjónir, eru þessar: Trúna má rekja
til ákveðinna fyrirbrigða í sálarlífi manna, og hún er það-
an sprottin. Hún er af mannlegum en ekki guðlegum upp-
■'una. Guðstrúin er sprottin af vanmáttartilfinningu mann-
unna gagnvart náttúruöflunum. Trúin á Guð er ósannað
mál, og það samrýmist ekki skynsemi vorri og þekkingu
ú náttúruvísindunum að trúa á mátt fyrir utan og ofan
þau öfl, sem vér þekkjum, og þótt svo væri, þá keniur upp
spurningin um upphaf hans. Það er ekkert til fyrir utan
efnisheiminn, en hann þekkjum vér nú betur og betur.
011 hin furðulegustu fyrirbrigði i heiminum, lífið sjálft,
lifandi verur og þar með mennirnir, eru orðin til fyrir
tilviljun. Þessar ástæður og þó einkum sú, sem bendir á
ósamræmið milli trúar og þekkingar, hefir orðið þess
*) Biskup landsins bauð Útvarpinu erindi petta, en það hafn-
aði boðinu.