Kirkjuritið - 01.03.1940, Síða 41

Kirkjuritið.
Guðstrúin.
119
siðferðishugsjóna. Það er engin ástæða til þess að taka
trúna út úr. Ef vanmáttartilfinningin hefir leitt af sér þá
trú, að mannsandinn sé Guðs ættar og hafi sldlyrði til ó-
endandlegrar fullkomnunar i sambandi við hann, þá hef-
>r hún leitt af sér þá máttartilfinningu, að ekki verður
önnur meiri fundin, og bent á takmark, að ekki getur ann-
að hærra. Guðstrúin er í samræmi við mannlega liugsun
og hún er í samræmi við eðli heimsins, sem á sér ekki tak-
mörk. Mannsandinn losnar aldrei við síðustu spurning-
una og liann mun halda áfram að svara henni, eins og
liann liefir gjört, á þann eina hátt, sem honum er sam-
hoðinn, og svar hans er: Áfram, hærra. Árni Árnason.
REffiNINGSSKIL.
1 síðasta hefti Kirkjuritsins er til þess mælst, að ég geri reikn-
’ngsskil í sambandi við ásökun mína í Bjarma 1. des. f. á. í
garð nýguðfræðinga. En í Kirkjuritinu er þessi ásökun ekki ná-
kvæmlega eftir mér höfð, svo að villandi er; verður þvi að taka
hana með hér í heilu iagi. Hún er á þessa leið:
..Ég hefi verið að velta því fyrir mér, hvernig á þvi geti
staðið, að við íslendingar skulum vera svo miklir eftirbátar
hinna Norðurlandaþjóðanna á öllum sviðum kristilegs sjálf-
boðastarfs. Nú má færa sonnur á það, enda liggur það í augum
uPpi, að ekki sé þar þjóðkirkjuskipulaginu, né fátækt, né vöntun
á fórnfýsi um að kenna.
Ég fæ ekki með mínum bezta vilja annað skilið, en að nýguð-
frœðin eigi algjörlega sök á því.
Nýguðfræðingar koma yfirleitt hvergi nærri hinu mikla kristi-
'ega sjálfboðastarfi nágrannaþjóðanna.
Nýguðfræðingar hafa engu kristilegu sjálfboðastarfi hrundið
af stað hér á íslandi.
á meðan miklar trúarvakningar hafa gengið yfir kirkju ná-
grannalandanna, og fætt af sér stórkostlegt heima og ytra trú-
hoðsstarf, hefir nýguðfræðin (og i hennar kjölfar sigldi spirit-
ismi og guðspeki), verið öllu ráðandi í íslenzku þjóðkirkjunni.
Og sjáum við nú afleiðingar þess.“
Þetta hefi ég skrifað. Og þessari þungu ásökun feykir ritstjóri
Kirkjuritsins á burtu, á ekta blaðamanna vísu, með smáathuga-
semd, sem í þessu sambandi skiftir engu máli.
Hvernig fær það staðist, að það sé i þessu máli „aðalatriðið“,
oýguðfræðingurinn Trgggvi Þórhallsson hafi með sínum eld-
rnóði vakið áhuga minn fyrir kristniboði?