Kirkjuritið - 01.04.1940, Blaðsíða 41

Kifkjuritið.
Hið nýja testament
159
þakka, að vér vitum hvaða dag verkinu var lokið. Aftur á móti
er bréf konungs, Kristjáns III., meðmælabréf með bókinni, sem
prentað er framan við þýðinguna, dagsett „ottende dagen
efftber alle Helgen dagh Aar etc. MDXXXIX", ]). e. 9. nóv. 1539.
llafi þá verið byrjað á prentuninni eða mjög fljótt á eftir, hefir
hún tekið um 5 mánuði, og er það ekki fjarri sanni. Þó hefir
orðið að herða talsvert á verkinu til þess, og stafar ef til vill
eitthvað af prentvillunum af þvi.
Hér er ekki rúm til að skrifa, hvorki um þýðandann, sem
vann þetta mikla og þarfa verk, Odd norska, son Gottskálks
biskups Nikulássonar á Hólmi, þann mikla ágætis mann, né
heldur um sjálfa þýðinguna, enda hefir þessa verið minst ræki-
lega, bæði í útvarpi og blöðum. En vert er að geta þess hér, að
á þessum merka afmælisdegi kom út dálítil bók, 400 ára minn-
ingarrit um þennan viðburð. Er útgefandinn Jóhannes Sigurðs-
son, en séra Sigurður Pálsson i Hraungerði skrifar eftirmála
um þýðinguna og höfund hennar. En aðalefni bókarinnar næst
á eftir konungsbréfinu frá 1539 og ljósprentaðri eftirmynd
titilblaðsins á Oddstestamentinu, er sýnishorn af ýmsum köfl-
um ])ýðingar Odds. Sýnishornin eru þessi: Matt. 6,9—13 (Faðir
vor), Mark. 16,1—7; 16,14—20; Lúk. 2, 1—14; Jóh. 1,1—14; 3,
13—21; 19,17—22. 28—30; Postgb. 2, 1—8. llb; 1. Kor. 13,
1—8; Gal. 1, 1—8. 10; Formáli Odds fyrir Opinb.; Opinb. 7,
9—13a. 14b—17; 22, 16—21; og loks hinn ýtarlegi eftirmáli
Odds (fullar 8 síður). Er bók þessi mjög vönduð að frágangi,
letur fagurt, tveir litir í titilblaði og upphafsstofum og bókar-
skraut vel gert, teiknað af Hafsteini Guðmundssyni. Hafi þeir
þökk er gerðu.
Útkoma Oddstestamentis er vafalaust einn af mestu viðburðum
' kristnilífi þjóðar vorrar. Þá gat almenningur fyrst lesið sjálft
Nýja-testamentið alt, og verður gildi þess aldrei metið. — En
auk þess er þessi bók líklega sú fyrsta, sem prentuð var á is-
lenzku, og það er lika merkisatburður. M. .7.
Nýtt hirðisbréf.
Biskup landsins sendi fyrir páskana hirðisbréf sitt til presta og
prófasta á íslandi.
Bréfið er í frjálslyndum og víðsýnum anda. Leggur biskup á-
herzlu á þegar í inngangi þess, að það sé ekki meiri trúfræði,
heldur meiri trú, sem þjóðina vanti. Hann vill, að íslenzka kirkjan
verði áfram, eins og hún hefir verið, rúmgóð og frjálslynd kirkja.
Það hafi verið þjóðinni gæfa, og muni svo enn.