Kirkjuritið - 01.12.1942, Blaðsíða 26

328
Sigurgeir Sigurðsson:
Nóv.-Des.
að lifa í 42 ár og áorka miklu i þágu kirkiu og kristni
landsins. - Prestastéttin lifði nú við batnandi hag
og aukna mentun. Nýskipan komst á prófaststörfin,
sem nú voru fengin í hendur kirkjunnar mönnum úr
höndum valdsmanna í leikmánnastétt. Kirkjurnar fá
auknar tekjur, og þekking alþýðu manna fer vaxandi á
trúarlegum málefnum samtíðarinnar.
Trúarskoðanir Guðbrands biskups voru í nánu sam-
ræmi við skoðanir siðbótarmanna og kenningu Lúters.
Sú kenning er honum i raun og veru lífsvegurinn eini.
hinn sanni sáluhjálparvegur. Páfadómurinn er honum
mikill þyrnir í augum, og notar hann hin sterkustu orð
um misbeiting páfavaldsins og siðferðislesti páfa. —
Það er, ef til vill, erfitt verk að dæma réttilega um trúar-
Iíf og trúarskoðanir Guðbrands biskups af ritum Iians.
Flestar bækur lians eru þýddar. En án minsta vafa hef-
ir trú bans verið sterk og barnsleg auðmýkt og lotning
verið auðsætt einkenni trúar hans. Vald Myrkrahöfðingj-
ans er í augum hans ægilegt og voldugt, en máttur Guðs
þó meiri. Hann vill, að menn leiti náðar Guðs, trúi á náð
hans fyrir Jesúm Krist. 1 dauða lians og upprisu skildu
menn leita huggunar og trausts gegn allri synd. Ávöxt-
ur þess er eilíft líf. Alt ber vott um heilbrigt og sterkt
sálarlíf. Hann er ekki efagjarn, heldur öruggur um
handleiðslu Guðs, náð Jians og vernd. — Og trú hans
birtist í starfi. Að iðja og biðja — það var honum lífið
sjálft. Hann livatti fóllc til þess að rækja kirkjuna, fvlgja
fyrirmælum liennar, en umfram alt að vanda líf sitt
samkvæmt boðum Guðs. Það var honum aðalatriðið.
Og nú sat hann, foringinn sterlci, á Hólastóli og gaf
þjóðinni svip. Hann gnæfði yfir alla samtíðarmennina.
„Dalurinn sökk til að hefja tindinn“. Sterkur að trú,
frábær að lærdómi, fastur fyrir, skörulegur, eldheitur
að áhuga og athafnamesti og áhrifaríkasti kirkjuhöfð-
ingi, sem uppi liefir verið i þessu landi, síhugsandi um
innri og ytri hag kirkjunnar. Oft var hann lalinn harður