Kirkjuritið - 01.12.1942, Blaðsíða 46

348
Þorst. Björnsson:
Nóv.-Des.
leikurinn: „Af hverju? Af því að‘* er mikið aukaatriði í sönnu jóla-
haldi?
Vér höldum jól. Satt er það. En það er ekki nóg að halda jói
eina nótt eða einn dag- á ári. En það gera víst flestir og hafa
gert. Gessvegna er nú lífið ekki skemtilegra en það er. 1942 sólar-
hringar í æfiferli allra þeirra kynslóða samanlagt, sem lifað hafa
cg dáið á jörðu síðan hina fyrstu jólanót't, er ekki stórt brot af
æfidögum þeirra allra. Og þegar hugsað er út í það, að hver
einstakur maður lifir varla að meðaltali fleiri en 40—50 jól, hvað
er það þá, þótt hann lofi Guð á þeim dögum. Getur nokkur vænzt
stórmerkja af slíku? Varla. Og þó held ég, að þess mætti vænta,
ef svo væri alment. Ef menn héldu sín jól af einlægni og heilum
hug, myndi enn mega sjá guðlega hluti gerast. Og enginn skyldi
gera lítið úr þeim áhrifum, er jólin hafa þrátt fyrir alt. Hver get-
ur í rauninni lýzt þeim með öðru orði en því, að þau séu guð-
dómleg.
Þótt manns hjörtun mörg virðist köld og hörð, stendur löngun
þeirra samt til sólar og yls. I eðli jólanna er sá varmi og það
Ijós, sem þau þrá. Þessvegna eru áhrif þeirra svo einstæð. Inn í
heim umstangs og efnishyggju koma þau með fangið fult af fyr-
irheitum andans og kærleikans og mynnast við hjörtun. Og hversu
gott er það ekki á kaldrifjaðri öld véla og útreiknings, sem reynir
svo mikið á höfuð manns án þess þó að auka manni gleði eða
hamingju.
Að eiga jól í hjarta er hið dýrlega hlutskipti. í því felst það
að skynja furðuverk drottins og geta glaðst yfir dásemdum hans
eins og börnin, er undrast og gleðjast yfir jólaljósum sínum og
gjöfum. Ef menn eitt sinn finna strengi hjarta síns 'titra i endur-
ómi hins guðlega kærleika, sem þessi orð geyma: „Svo elskaði
Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn“, verða þeir aldrei
(Eamir menn eftir. Þeir eiga jól í hjarta upp frá því. í þessum
texta eru trúarsannindi kristindómsins, svo að segja kristölluð
í einum cinasta skínandi dropa. Og ef þeir taka við honum í
barnslegri trú hjartans, mun þeirra jólagleði ekki frá þeim tekin
þaðan í frá. Þeir hafa þá öðlast eilífa bernsku, guðstraust og
lotningu, er sú skynjun veitir, að Guð er kærleikur og faðir alla
manna. Og í þessu Ijósi sjá þeir, að alt hið ágæta og nytsama, er
heimurinn hefir upp á að bjóða, svo sem vísindi, listir og tækni,
eru guðsgjafir, sem eiga að notast af alþjóð manna til gengis og
gæfu. En aftur á móti ef menn hrokast upp og þakka sér einum
þessar framfarir og missa þar með sjónar á hinum guðlega til-
gangi þeirra, hætta að bera lotningu fyrir fegurð og dygð, af-
rækja góðleikann og lítilsvirða miskunnsemina, þá er sálum