Kirkjuritið - 01.06.1945, Síða 7

Kirkjuritið.
Hin mikla nýsköpun.
197
agna. Allt sekkur, sekkur í mold og sand og gleymsku
um langa tíð.
Þá var hún rétt komin á legg þessi stofnun, sem vér
erum nú fnlltrúar fyrir. Kristin kirkja var þá ung og
sterk, mörkuð af ofsóknum upp á líf og dauða, skekin
en stælt eftir harðar trúmáladeilnr.
Nú varð liún fóstra þessa útborna lieims. Hún tók
hann í fang sér og dró upp fyrir honum mynd hins nýja
himins. Þar var allt, sem hugurinn þráði. Þessi jörð átti
ekkert annað handa ölíum fjöldanum en hörmungar og
stríð, hungur og klæðleysi. En þá blasti himininn við.
Vér, sem erum södd og vel klædd og líður vel, getum
hrosað að lýsingum eymdatímanna á himnaríki, með
kláravín, feiti og merg. En hungraðnr maður brosir ekki
að góðum mat og nógum mat. Fyrir honum prédikar
einn réttur matar betur en mælskasti guðfræðingur.
Kirkjan má eiga það, að hún vann gott verk á þessum
tímum og öllum hörmungatímum, með þvi að draga
upp mynd himinsins. Hin himneska Jerúsalem, búin
eins og' brúður, er skartar fyrir manni sínum, — hún
var að vísu fyrir Iiandan hafið mikla, en hún brást ekki.
Hún heið trúföst og örugg eftir elsklmga sínum, hinu
þjáða jarðarbarni. Og' Guð sjálfur var meðal mannanna
í kirkju sinni, í emhættnm hennar, í erfikenningum
hennar, í sakramentum hennar, — umfram allt i hosti-
onni, fórnargjöfinni, Guðs líkama.
Hér var horft til himins, og það hefir sín áhrif á jörð-
hia. En jörðin var því miður vanrækt. Kirkjan skrýddi
himininn nýjum skrúða, en sletti bótum á jörðina. Menn
kunnu þar engin sköpuð ráð önnur en ölmusugjafir og
annað vel meint og að ýmsu leyti fallegt fálm. Nýr him-
inn og gömul jörð varð útkoman. Kláravin, feiti og
mergur á himnum, en hungur og klæðleysi, flakk og ör-
byrgð á jörðu.
En svo fór, að hinn síuppbræddi málrnur fór að renna