Kirkjuritið - 01.12.1949, Síða 33

SÉRA VTGFÚS ÞÓRÐARSON
287
við búi á föðurleifð séra Vigfúsar, Eyjólfsstöðum. Þar
bjuggu þau til ársins 1901. En 28. febr. þ. á. fékk séra
Vigfús veitingu fyrir Hjaltastað og var vígður 16. maí
sama ár. Á Hjaltastað var hann prestur, unz hann fékk
veitingu fyrir Heydalaprestakalli í Suður-Múlaprófasts-
dæmi 3. júlí 1919. Þar var hann prestur til fardaga
1943, síðasta árið sem settur, því að lausn frá embætti
fékk hann 6. maí 1942 frá fardögum það ár. 1 Kirkjubæjar-
prestakalli hafði hann á hendi aukaþjónustu fardagaárin
1913—1915 og frá 1925 í Stöðvarprestakalli, sem sameinað
var Heydalaprestakalli það ár.
Svo sem verið hefir um íslenzka sveitapresta, var starf
séra Vigfúsar ærið margþætt. Jafnframt prestsstarfinu.
sem hann gegndi um rúmlega 40 ára skeið, var hann
einnig bóndi og forvígismaður sveitar sinnar í ýmsum
greinum. Hann var vaxinn upp meðal íslenzkrar alþýðu,
lifði og starfaði meðal hennar og tók jafnan þátt í kjörum
hennar. Starfsdagur séra Vigfúsar’ var bæði langur og
viðburðaríkur. Hann lifði það tímabil, sem mest hefir
skipt sköpum í sögu íslenzku þjóðarinnar, og það væri löng
og athyglisverð saga, ef öll væri sögð, frá því að bónda-
sonurinn frá Eyjólfsstöðum steig hin fyrstu spor á ofan-
verðri 19. öld til þeirrar stundar, er hann hvarf á braut.
Á þessu tímabili hafa hagir og hugsunarháttur okkar
litlu þjóðar breytzt svo, að við fáum naumast skilið eða
skýrt, hvernig slíkt hefir mátt verða á slíkri svipstund
í tímanna tali. Jafnvel landið hefir að nokkru breytt um
svip.
Þegar við nú kveðjum einn þeirra manna, sem var þátt-
takandi í starfi og stríði þeirrar kynslóðar, sem nú er að
hverfa af sjónarsviðinu, minnumst við þess, að hann eins
og aðrir þeir, er framarlega stóðu á þessu tímabili, átti
við ýmsa örðugleika að etja og bar gæfu til þess að sigrast
á þeim.
Jafnframt því sem séra Vigfús átti við ytri erfiðleika
að stríða fram eftir árum, mættu honum þyngstu raunir.