Kirkjuritið - 01.10.1958, Side 12

346
KIRK JURITIÐ
venjulegu máli og með kristilegu hugarfari um vandamál líS-
andi stundar, heldur en romsa upp úr sér „kristileg11 orða-
tiltæki jafnvel um einhver trúarsannindi, sem raunar engin
deila stendur um. Einstrengingsleg áherzla á kenninguna er
hættuleg, engu óbrýnna að ræða siðgæðisgrundvöllinn og sið-
ferði einstaklinga og þjóða. Kirkjan gæti oft verið djarfari og
jákvæðari. Ætti ekki að ýta undir neinar vangaveltur um til-
veru lifandi Guðs né glæða efasemdir um upprisu Krists.
Gæti sagt hitt og sýnt ævinlega og alls staðar, að hún trúir
á lifandi Guð og veit, að Kristur er upprisinn. Þetta er henn-
ar grundvöllur og tilveruréttur.
Eitt er víst og mergur þessa máls: Það er ekki sök blað-
anna, ef rödd kirkjunnar heyrist þar of sjaldan. Það er þá
vegna þess, að menn hennar kunna ekki nógu vel að halda
á pennanum.
„Rmiöi páfinn“.
Svo er rektor trúboðsháskóla kaþólsku kirkjunnar í Róm
kallaður, vegna sinnar rauðu kórkápu. Maður mikilla valda
og áhrifa, og hefir svo lengi verið. Hann hefir ekki aðeins með
höndum yfirstjórn þeirrar fræðslu, sem trúboðsnemarnir fá,
hann á líka að móta stefnu þeirra í starfinu, og er það ekki
minna vert.
Propaganda fide nefnist trúboðsstofnun kaþólskra, og er
ekkert smáræði, hvernig sem á hana er litið. Talið er, að
98000 prestar, munkar og nunnur starfi nú í þjónustu henn-
ar, enda lætur hún mikið til sín taka í flestum löndum heims.
Henni verður heldur ekkert lítið ágengt, t. d. hefir fjöldi ka-
þólskra svertingja í Afríku vaxið úr 4.5 milljónum árið 1933
i 19 milljónir 1958. Samt standa mál hennar og kristninnar
allrar ískyggilega. Fólksfjölgun þeirra þjóða, er aðra trú játa,
er svo gifurleg, að ekki er annað sýnna en að áhrif kristn-
innar fari siþverrandi, ef ekki kemur eitthvað nýtt til sög-
unnar. Því segja fróðir menn, að nú hafi orðið eftirtektar-
verð stefnubreyting hjá yfirstjóm kaþólska trúboðsins.