Kirkjuritið - 01.10.1958, Qupperneq 29

ILIRKJURITIÐ 363
komnar á þjóðskjalasafnið. Vegna veikinda sinna svaf séra Ölafur í fjós-
inu á vetrum, en í kirkjunni á sumrin.
Þá sögu hefi ég heyrt, að eitt sinn ætlaði vinnumaður einn á staðn-
um, er Árni hét, að hræða prest; fór hann upp á kirkjuloft, svo litið
har á, áður prestur gengi til hvílu í kórnum. Þegar prestur er háttaður,
gerir vinnumaður þrusk allmikið uppi á loftinu. Prestur spyr, hver þar
sé, en vinnumaður svarar ekki; gerir hann nú litlu síðar enn meira hark;
prestur spyr, hver þar sé, en enginn svarar. 1 þriðja sinn, eftir dálitið hlé,
gerir svo vinnumaður allmikið þrusk, en þá ris prestur upp og byrstir sig
mjög og spyr með þrumuröddu, hver þar sé. Þorir þá vinnumaður ekki
annað en gefa sig fram. Ert það þú, Árni minn, segir prestur. Við það
fór vinnumaður burt og bað fyrirgefningar. Áður en ég fór frá Saurbæ,
gekkst ég fyrir þvi, að séra Ölafi var reistur minnivarði, þar sem talið
var að gröf hans væri. Hafa sóknarbúar notið mikils góðs af dánargjöf
hans, og fannst mér því maklegt, að honum væri einhver sómi sýndur,
þó alllangt væri liðið frá dauða hans.
Séra Ólafur var strangur og siðavandur.
Hann var hinn einstakasti reglumaður í hvívetna. Árni Thorsteinsson
landfógeti minntist á hann við mig. Kvaðst hafa gist hjá honum i Saur-
bæ á skólaferðum sínum, en þá átti hann heima á Stapa, þar sem faðir
hans, Bjarni Thorsteinsson amtmaður, bjó.
Þrettándi presturinn er séra Þorgrímur Thorgrimsen, sonur séra Guð-
mundar Thorgrimsens á Lambastöðum á Seltjarnarnesi. Séra Guðmundur
var bróðursonur séra Björns prófasts Þorgrímssonar, sem talinn er hér
að framan (nr. 5) og föðurbróðir Guðmundar Thorgrimsens verzlunar-
stjóra á Eyrarbakka. Séra Þorgrímur Thorgrimsen varð fyrst prestur að
Keldum á Rangárvöllum (1826—1836) og bjó á Stokkalæk, svo í Nes-
þingum á Snæfellsnesi 1836—49 og bjó á Þæfusteini, er var prestseturs-
]örð. Kona hans var Ingibjörg, systir Helga biskups. Átti 5 dætur, er
voru tveggja til 20 ára, er hann flutti að Saurbæ, og 1 son, er Guð-
mundur hét, þá 11 ára, síðan efnabóndi í Belgsholti. Séra Þorgrímur
sagði af sér eftir 18 ára dvöl í Saurbæ, þá áttræður og flutti (árið 1867)
að Belgsholtskoti í Melasveit,, þar sem hann dó 12. nóv. 1870, 83 óra
að aldri. Sagt var, að séra Þorgrímur hefði viljað fá að byggja yfir sig
1 Hjallagerði, sem var vestanvert við túnið i Saurbæ, en eftirmaður hans
(séra Þorvaldur) ekki viljað það. Fluttist séra Þorgrimur því í nágrenni
við Guðmund son sinn, er þá var búsettur í Belgsholti. Um Hjallagerði
er það að segja, að þar hafði verið tómthúsbýli, en ég lét slétta það og
er þar nú rennislétt tún. Nokkrir steinar sýna, hvar kotbær þessi stóð.