Kirkjuritið - 01.10.1958, Síða 39

KIRKJURITIÐ
373
vísindalegar tilgátur. En vísindamennirnir voru hrokafullir og sannfærðir
um réttmæti sinna skoðana. Jók þetta enn bilið é milli þessara tveggja
meginþátta í tilveru mannkynsins. Mannkynið var búið að gleyma Guði.
En þá tekur Guð í taumana. Þegar vísindin eru komin á það stig, að
mönnum tekst að einangra hina minnstu efnisögn, sem til er, sundra
henni og leysa þar með úr læðingi hina raunverulegu orku efnisins,
birtist tilveran, alheimurinn í alveg nýju ljósi. Það kemur sem sé á dag-
inn, að efnið er minnsti hluti tilverunnar, þeirrar tilveru, sem vér menn-
irnir höfum fyrir augum vorum og skynjum. Frumeindin er eins mikið
tóm og sólkerfið. Þetta kemur skýrt fram í bók Gísla Halldórssonar, þar
sem hann segir á bls. 153: „Góða hugmynd um þetta tóm gefur það, að
ef allt ófyllt tóm i einum mannslíkama væri tekið burtu og öllum já-
kvæðum og neikvæðum ögnum, rafeindum og prótónum, safnað saman í
samfellt efnismagn, þé yrði þetta korn ekki stærra en svo, að það sæist
aðeins í stækkunargleri."
Líkami vor er því hvergi nærri eins efnislegur og við hyggjum „og
öll veröldin likari heimi anda og orku en heimi efnis“.
Þegar þessi nýi heimur opnast fyrir sjónum eðlisfræðinganna, standa
þeir höggdofa frammi fyrir undrinu, enn einu sinni hefir gallhörðum
kenningum heimsins mestu eðlisfræðinga og vísindamanna í stjörnufræð-
um verið kollvarpað, en um leið hefir Guð sannað tilveru sina einu sinni
enn og á mikið efnislegri hátt en nokkurn tíma áður. Það sýnir glöggt
hið óskeikula lögmál Guðs í tilverunni, að einmitt uppgötvun mannanna,
sem leiðir til þess að þeir nái algeru valdi yfir efninu, einmitt hún skuli
um leið opna augu þeirra fyrir tilveru Guðs sem æðri veru og skapara
heimsins.
Að lokum vil ég tilfæra hér orð Alberts Einsteins, sem höfundur fyrr-
nefndrar bókar tekur upp í lok bókarinnar, en sem kunnugt er urðu hin-
ar heimsfrægu stærðfræðilegu jöfnur Einsteins: efnismagn jafngildir orku
deildri með ljóshraðanum í öðru veldi, til þess að kjarnorkan varð leyst
ur læðingi. En þessi er trúarjátning Einsteins:
„Trú min er falin i auðmjúkri aðdáun á hinum ótakmarkaða anda, er
gefur sig til kynna í hverju smáatriði, sem vanmáttka huga vorum tekst
að skilja.
Einlæg og djúp sannfæring um návist háleitrar vitsmunaveru, er segir
til sin í hinni óskiljanlegu veröld, mótar hugmyndir minar um guð.“
Steingrímur Sigfússon.