Kirkjuritið - 01.06.1960, Blaðsíða 24

262
KIRKJURITIÐ
hvívetna, þar sem samhljóðan og ósamhljóðan opna oss veg
að andlegu námi.“
Það er sami æðasláttur lífsins, sem birtist í þessum bréf-
kafla — sömu andvörpin yfir öllum vandræðunum innan kirkj-
unnar og utan, sama trúin á gildi frelsarans og sigur Guðs
þrátt fyrir allt — og vakir í hjörtum vorum þann dag í dag-
Því að kirkjan er sköpuð til baráttu, sem háð er í sigurtrú,
þótt hún sýnist vonlaus. Og raunar er ekki höfuðspurningin
um framtíð hennar — heldur hitt, hvernig við — þú og ég —-
vinnum henni. í þessu sambandi kemur það líka í hugann, að
þótt séra Matthías væri hvorki strangtrúaður né að öllu leyti
svo sem til fyrirmyndar — þá var Guðsandi í honum — andi
sannleiksþorstans og kærleikans — og eldur áhugans. Hann
gat ekki staðið hjá í orustu dagsins og látið sig litlu skipa,
hvor hefði betur — hinn góði eða illi boðskapur. .. . Hann vildi
heilshugar berjast með Guði. . .. Þess vegna hefur hann m. a.
með sálmum sínum eflt eldinn innan kirkjunnar í þessu landi
— eld guðslogans, sem brennur enn í brjóstum margra —
lífsloga kirkjunnar.
Gunnar Árnason.
Án Krists vitum vér hvorki, hvað líf vort er né dauði; ekki held-
ur hvað Guð er, eða vér sjálfir. — Rascal.
Trúðu aðeins góðu um aðra, unz reynslan sannar þér hið gagn-
stæða. — Lútlier.
Til þess að geta glaðzt saman á himnum, verðum vér fyrst að
geta komið oss saman hér á jörðunni. — Olfert Ricliard.
Stundum liggur sumum svo mikið á við að frelsa heiminn, að
þeir gleyma þvi að vera hver öðrum góðir. — Olfert Richard.
Það er ekkert lífsskilyrði að vera hamingjusamur til að skapa
hamingju. — Óþekktur höf.
Enginn getur talað til vor með fullum myndugleika, ef ekki kenn-
ir einhvers kærleika í fari hans. En sá, sem elskar takmarkalaust,
nær takmarkalausu valdi. — Olfert Richard.