Kirkjuritið - 01.04.1963, Blaðsíða 27

KIHK.JUHIT1Ð
169
sendum við níu ungmenni, en tókum á móti þremur í staðinn,
næsta ár voru fjögur liér, en fimmtán fyrir vestan (það er
yfirstandandi ár), og næsta skiptiár, sem liefst í júlí verður
Idutfallið enn óhagstæðara. Nú er ekki til þess ætlazt, að fyrir
livern einn, sem við sendum, komi annar í staðinn, en æskilegt
væri það þó, að geta boðið fleiri unglingum að koma hingað.
Eru það heimili í aðeins þreniur bæjum, sem Iiafa tekið á
^oti amerísku ungmenni: Reykjavík, Hafnarfjörður og Kefla-
vík.
Nu er erfitt að meta árangur þessara skipta, enda eiga þau
e«-ki langa sögu, er t. d. aðeins einn liópur kominn lieim aft-
ur eftir ársdvöl vestra. En hiklaust má segja, að reynslan, sem
;*I þeim er fengin, og fyrirheitin, sem bréf þeirra skiptinema,
er vestra dvelja nú, veita, gefi tilefni til bjartsýni og löngunar
hl þess að halda þessum skiptum áfram. Ungmennin liafa
öðlazt nýjan skilning á safnaðarhugtakinu og safnaðarstarfinu,
þau liafa þroskazt af því að standa á eigin fótum og vegna
þeirrar ábyrgðar, að þau fundu sig sem fulltrúa föðurlandsins,
þar sem það var áður svo til algjörlega óþekkt; þau liafa lært
l,ð koma frani og lialda tölur og ræður og þannig mætti lengi
Ookkuð halda áfram. Síðan þ au komu heim liafa verið haldnir
,eglulegir fnndir, enda þótt það sé ekki meiningin að fara að
s|°f,,a „átthagafélag bandarískra skiptinema“, sem finni full-
oægju í því að hittast reglulega, en starfi ekki innan hinna
yillsu safnaða. Og eftir því, sem hópurinn stækkar, er liægt
l,ð búast við því, að liægt verði að henda lil meiri sýnilegs
arangurs.
Kirkjan er ekki að reka ,,ferðaskrifstofu“ með samskiptum
S,,ium við önnur lönd né reyna að svala ævintýra- og ferða-
’Ogun unglinga, hún hefur annað og meira í lniga. Einangr-
Ou er ætíð varliugaverð, þar sem sú hætta er þá nærtæk, að
enni fylgi vannæring og allskyns heimatilbúnar skoðanir á
Uiálefnum og umhverfi, sem fá svo ekki staðizt í veruleikan-
Um. Saniskipti við þá, sent vegna uppeldis og kringumstæðna
u,Ia vanizl á að líta hlutina öðrum augum, hljóta því ætíð að
|e,a vekjandi og liressandi. Viðkomandi taka þá viðhorf sín
1 e,,<lurskoðunar eða finna fy rri skoðunum betri rök, heldur
en
skv
þeir
annars mundu, ef þeir Jiyrftu ekki að verja þær eða
>ra. Nýir heimar áður ókunnir geta hreinlega opnazt og