Kirkjuritið - 01.04.1963, Blaðsíða 24

K 111 K J U II1 TIIJ
166
Stórubólu og aðrar drepsóttir, Kötlugos, Skaftárelda, liungur-
árin um og eftir aldamótin 1800 og ýmsar aðrar plágur, sem
okkur nútíðarmenn skortir ímyndunarafl til að skilja fyllilega,
það opnaði hjarta sitt, þegar það söng sálmana, og lögin mót-
uðust ósjálfrátt af þjáningum þess og sorgum, en líka, og engu
síður, af vonum þess og trúnaðartrausti, sem engar hörmungar
megnuðu að brjóta á bak aftur. Þjóðin gat bognað undan fargi
þjáninganna, en liún rétti sig jafnan upp aftur eins og fjall-
drapinn og víðirinn, er þeir koma undan ofurþunga vetrar-
fannanna.
Það er þessi saga íslenzku þjóðarinnar, sem „gömlu sálina-
lögin“ segja liverjum þeim manni, sem leggur sig allan fram
til að skilja þau. Og þau segja hana betur og á eftirminnilegri
liátt en nokkur orð fá nokkru siiini gerl“.
MeS lögurn skal lancl byggja
Kjararáð BSRB og samninganefnd ríkisstjórnarinnar liafa
náð samkomulagi um röðun opinberra starfsmanna í 28 launa-
flokka. Þetta befur tekizt mjög giptusamlega og mun bafa
góðar afleiðingar. Það sannar, að lögin um samningsrétt oiiin-
berra starfsmanna voru sett góðu beilli, og leiða til æskilegra
samskipta þeirra sem hlut eiga að máli. Og að það er einlæg-
ur vilji beggja aðila að leysa lmútinn en láta ekki kraftana
skera úr. Þótt verkfalls- og verkbannsréttur sé nauðsynlegur
til öryggis, skilja menn æ betur, að æskilegast er að þurfa
aldrei að nota liann.
Auðvitað verða menn misjafnlega ánægðir með niðurstöð-
una bér sem oftar — en hinu mega allir fagna, að af beggja
liálfu liefur verið leitast við að gæta bezt þess, er talið liefur
verið sanngjarnast eins og málin standa nú. Og öllum ljóst, að
margt stendur lil bóta, sem leiðréttisl vonandi síðar.